جانباز شهید «شاهین حافظ» در آذرماه سال 1345 دیده به جهان گشود. دوران جوانی‌اش همزمان با جنگ تحمیلی بود. وقتی به سن مقتضی رسید به جبهه‌های حق علیه باطل شتافت. در سال 67 در آزمون سراسری دانشگاه‌ها شرکت کرد در همین حین - پس از پذیرش قطعنامه 598 از طرف ایران - منافقین کوردل از غرب و رژیم بعث از جنوب، همزمان به ایران حمله کردند و این بار نیز شاهین برای چندین بار به دعوت رهبر کبیرش لبیک گفت و در همان موقع در منطقه کوشک از ناحیۀ نخاع مجروح گشت. بعد از جنگ در حالی‌که مشغول به تحصیل در رشته مدیریت دانشگاه تهران بود، در اثر عوارض ناشی از مجروحیت در مرداد ماه 75 به درجه رفیع شهادت نائل گردید.
بخشی از وصیت‌نامه شهید: چرا این دنیای 3 روزه (تولد، جوانی، پیری) یا بهتر بگویم، یک روزه که بامدادان تولد آن، صبحگاهان خردسالی آن و هنگام ظهر، جوانی آن و عصر پیری و شامگاهان، مرگ است چسبیده است درصورتی که خود می‌داند فانی است، مایل است از لذت‌های نامشروع آنکه خیلی کوتاه است و بهای خرید آن آتش آن دنیاست، بهره ببرد؟ آفرین بر کسانی که سختی و عذاب این دنیا را به جان خریدارند که اینها بهای خوشی آن دنیاست و چه راه سختی است.
... خدایا! من که هستم؟ موجودی ضعیف النفس که بر هوای خود نمی‌تواند غالب گردد، فقط تویی که می‌توانی با ایمان راسخی که در دلم می‌گذاری مرا از آن بازداری. خدایا! مرا از شرّ نفاق رها کن که سخت از آن هراسانم. من محتاج توام و در آن شکی نیست. کیست که محتاج این درگه نباشد.