یک فعال کشاورزی:
توسعه زراعت و باغداری تنها با سخنرانی به دست نمیآید
مدیر تعاونی روستایی شهرستان شهریار، توسعه زراعت و باغداری در مناطق روستایی را نیازمند تدابیر عملیاتی دانست و از سخنرانیهای بیاثر در این حوزه انتقاد کرد.
بهزاد درخشان ضمن تاکید بر موضوع فوق، مطرح کرد: تنیدگی عرصه زراعت و باغداری با روستاها، موضوعی غیرقابل کتمان است و توجه به این حوزه، حفظ بافت روستایی را تسهیل خواهد کرد.
وی افزود: حفظ عرصه زراعت و باغداری و توسعه آن در مناطق روستایی مستلزم اتخاذ تدابیر موثر و عملیاتی میباشد و تنها با سخنرانی قابل حصول نخواهد بود.
این فعال حوزه زراعت و باغداری، گفت: اصلاح شیوه کشت، حمایت تسهیلاتی از زارعان و باغداران، رفع مشکلات مرتبط با کمآبی یا بیآبی، بازاریابی حرفهای، سیستم حملونقل مناسب و ... از مولفههایی است که با تامین مناسب آن میتوان ضمن برانگیختگی انگیزش زارعان و کشاورزان روستایی برای حضور در روستاها، پیشنیازهای تاثیرگذار در توسعه کشاورزی را نیز فراهم کرد.درخشان مطرح کرد: در طول سالیان گذشته، بسیاری از اراضی زراعی و باغی با هزینهها و خسارات سنگینی مواجه شدهاند که در صورت تعریف و طراحی برنامهریزی هوشمندانه و هدفمند، امکان پیشگیری از آن مُیَسَر میشد.امیرمحمد مهریزی، یکی دیگر از فعالان حوزه زراعت و باغداری نیز با اشاره به بحران آبی به عنوان یکی از جدیترین موانع پیش رو در توسعه روستایی کشور و تسریع فرآیند اضمحلال و نابودی روستاها، بیان کرد: با چنین اوصافی، هر توفیقی که برای رفع این معضل حاصل شود، به همان میزان، امیدها به حفظ ظرفیتهای بالقوه در روستاها بیشتر خواهد شد.وی افزود: اگرچه توسعه سیستمهای نوین آبیاری همچون قطرهای و... به عنوان یکی از اصلیترین راهکارهای مدیریت بهینه مصرف آب در کشور (که بخش قابل توجهی از آن مصروف بخش زراعت میشود) از سوی برخی کارشناسان و مسئولان ذیربط با جدیت مورد تاکید قرار میگیرد، اما در صورت حمایت از یک شیوه سنتی و دیرین موسوم به دِیم نیز میتوان تا حدود بسیاری از بروز معضلات و نارساییهای آبی، پیشگیری کرد.
این فعال حوزه زراعت و باغداری تأکید کرد: بنابر گزارشهای موجود، بر خلاف تصور عموم، کشت دیم در کشورهای اروپایی از جایگاه برجستهای برخوردار است و بنابر اخبار، حدود 70 درصد از تولیدات زراعی در کشورها و جوامع توسعه یافته با اتکای به شیوه آبیاری دیم تامین و عرضه میشود.مهریزی افزود: این در شرایطی است که حدود 50 تا 80 درصد از ظرفیت کشت دیم در ایران بلااستفاده میباشد و این عارضه برای عرصه زراعت و کشاورزی (با عنایت به بحران کمآبی موجود) نه تنها یک فرصتسوزی، بلکه به مثابه پاشنه آشیل وتهدیدی جدی محسوب میشود.