روز پنجشنبه در ستون «چشم به راه سپیده» که به سروده‌هایی برای مراد غایبمان حضرت بقیهًْ الله‌الاعظم ارواحنا لتراب مقدمه‌الفداء اختصاص دارد، سروده‌ای از رهبر معظم انقلاب با عنوان «خورشید من برآی» را آورده بودیم که متاسفانه مواردی از خطا در چاپ رخ داده بود. ضمن پوزش از محضر مبارک رهبر معظم انقلاب و خوانندگان محترم، متن کامل سروده حضرت ایشان بعد از تصحیح خطاهای چاپی از نظرتان می‌گذرد.

خورشید من برآی
دل را ز بی‌خودی سر از خود رمیدن است
جان را هوای از قفس تن پریدن است
از بیم مرگ نیست که سر داده‌ام فغان
بانگ جرس ز شوق به منزل رسیدن است
دستم نمی‌رسد که دل از سینه بر کنم
باری علاج شوق، گریبان دریدن است
شامم سیه‌ترست ز گیسوی سرکشت
خورشید من بر آی که وقت دمیدن است
سوی تو ای خلاصه گلزار زندگی
مرغ نگه در آرزوی پر کشیدن است
بگرفته آب و رنگ ز فیض حضور تو
هر گل در این چمن که سزاوار دیدن است
با اهل درد شرح غم خود نمی‌کنم
تقدیر قصه دل من ناشنیدن است
آن را که لب به جام هوس گشت، آشنا
روزی «امین» سزا لب حسرت گزیدن است