سیدروح الله امین آبادی
به دنبال دیدار وزرای خارجه دو رژیم پهلوی و بعث عراق در نیویورک تصمیم به اخراج امام خمینی (ره) از نجف گرفته شد، متعاقب این تصمیم بیت امام در نجف محاصره و کلیه رفت و آمدها به این بیت محدود گردید.
رئیس‌سازمان امنیت عراق در دیدار با امام خمینی (ره) یک شرط برای ادامه حضور ایشان در این کشور تعیین کرده بود؛ «عدم دخالت در امور سیاسی و هرگونه فعالیت علیه رژیم ایران».
با عدم پذیرش این شرط از سوی بنیانگذار انقلاب معظم‌له 12 مهر 1357 عراق را به سوی مرز کویت ترک کرده و به دنبال جلوگیری رژیم این کشور از ورود امام، سحرگاه 13 مهر همین سال به همراه تنی چند از یاران خود عازم پاریس شدند.
نگاهی هر چند گذرا به اسناد لانه جاسوسی نکات فراوانی را در اختیار محققین و پژوهشگران قرار می‌دهد، نخست چند سند درباره هجرت امام خمینی(ره) از عراق به پاریس و تحولات بعد از آن را مرور کرده و در ادامه به این نکات می‌پردازیم ؛
امام خمینی(ره) خطر مشترک صدام و پهلوی!
در یکی از اسناد لانه جاسوسی که به تحولات روزهای منتهی به خروج امام خمینی (ره) از عراق و هجرت ایشان به پاریس اختصاص دارد آمده است « [امام] خمینی برای هر دو کشور ایران و عراق مسئله مشکلی به وجود آورده است، خطر وی نسبت به بغداد در مقایسه با تهران ممکن است کمتر باشد ولی در مورد عواملی که بایستی به هنگام تصمیم‌گیری در مورد محل اقامت بعدی وی در نظر گرفت هیچ اختلافی [بین دو رژیم] وجود ندارد. حضور وی در این‌جا یک فرصت بالقوه بلند مدت در اختیار عراق گذاشته است اما بکر و صدام باید از این موضوع واهمه داشته باشند که اگر قرار شود دولت ایران بر اثر روحیه منتشر شده توسط [امام] خمینی سقوط کند و یا اگر ایران با استفاده از امکاناتی که دارد علیه [رژیم] عراق اقدامات تلافی جویانه انجام دهد هرگز نخواهند توانست از چنین امکانات بالقوه‌ای استفاده نمایند و اگر با [امام] خمینی بدرفتاری کند تاثیرات آن بر جماعت مسلمان شیعه عراق چه خواهد بود؟ » (1)
در ادامه این سند به امکان خروج امام خمینی(ره) از عراق اشاره و پیش‌بینی شده است که یک کشور غربی که تعداد قابل توجهی از پناهندگان « غیرفعال» ایرانی را پذیرفته است ایشان را بپذیرد!
شاه نفس راحتی می‌کشد اگر ...!
در سند دیگری به تاریخ 8 اکتبر 1978- 16مهر 1357 در شرایطی که امام خمینی(ره) در پاریس به سر می‌بردند و هنوز دور نمای حضور ایشان در این کشور و یا کشور دیگری مشخص نبود آمده است «طبق گزارش‌ها[امام] خمینی که در پاریس به سر می‌برد قصد دارد در کشوری مسلمان غیر از ایران سکونت گزیند... پس از اجتناب کویت از اجازه ورود به آیت‌الله خمینی، نامبرده در 6 اکتبر به پاریس وارد شد، مطبوعات گزارش می‌دهند که وی روزنامه‌نگاران را نمی‌پذیرد اما مشاورانش اظهار می‌دارند که به ایران باز نخواهد گشت».
در این سند راجع به این گزارش آمده است «حکومت ایران نفس راحتی خواهد کشید »! (2)
در یک سند دیگر به تاریخ 17 و 18 مهر 1357 / 9 و 10 اکتبر 1978 که مُهر « خیلی محرمانه » بر روی آن حک شده آمده است «[امام] خمینی زیر فشار قرار دارد تا در فرانسه از فعالیت‌های سیاسی دست بردارد».
در این سند تصریح شده است «روزنامه‌ها از فرانسه خبر می‌دهند که دولت فرانسه مُصرا خواستار آن است که آیت‌الله خمینی از فعالیت‌های سیاسی در طول اقامتش در فرانسه اجتناب ورزد... منبع در سفارت فرانسه این موضع دولت فرانسه را تأیید می‌نماید. همچنین خبر می‌دهند که احتمال دارد خمینی به سفر خویش به خاطر تضییقات موجود ادامه دهد او شاید به کشورهای اسلامی مانند سوریه، الجزایر و یا لیبی که آماده پذیرش او هستند سفر نماید...در ضمن گزارش می‌رسد که خمینی اعلام کرده که به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه خواهد داد » (3)
تناقض آشکاری که دشمنی آمریکا را نشان می‌دهد!
در گزارش دیگر سفارت آمریکا به تاریخ 19 مهر 1357 آمده است « آیت‌الله خمینی در پاریس به قدرت‌های بزرگ شرق و غرب، به خاطر دخالتشان در امور داخلی ایران حمله می‌کند، او دانشجویان را به ادامه نبرد علیه استعمار تشویق می‌نماید...او آشکارا از کمونیسم و حزب توده به خاطر توطئه برای تضعیف جنبش آزادیخواهانه اسلامی انتقاد کرد، بیانیه او علی‌رغم گزارش‌های فراوانی که دولت فرانسه او را از فعالیت سیاسی باز می‌دارد، انتشار یافت» (4)
در حالی که در سند فوق آشکارا به مخالفت امام خمینی با حزب توده اشاره شده است در یک سند دیگر به تاریخ 24 مهر 1357 تصریح شده است « کشمکش‌های سیاسی درون جوامع مذهبی شدید و حاد می‌شوند، منابع نزدیک به میانه‌روها به ما گفته‌اند که احتمالا شکاف بین [سیدکاظم] شریعتمداری و [امام] خمینی هفته آینده آشکار و علنی خواهد شد . منبع همچنین نظر داد که مدارک مسلم و قطعی برای توجه دادن حامیان خمینی در تهران به دست آورده که دال بر وجود روابط بین اردوی خمینی و حزب توده می‌کند...سفارت تاکید دارد که سیاست‌های مذهبی در حال حاضر در پشت‌پرده شکل می‌گیرد و در این حال مذاکرات محتاطانه و خصوصی در جریان است.(5)
چند نکته!
مرور این اسناد چند نکته را نشان می‌دهد؛
1-آمریکا امام خمینی(ره) و انقلاب اسلامی ملت ایران را برای هر دو رژیم پهلوی و بعث عراق خطر مشترک می‌دانست و صدام و حسن البکر را از این بیم می‌داد که اگر انقلاب ایران پیروز شود نوبت شما نیز فرا خواهد رسید و باید نگران باشید، سندی که ذکر آن رفت آشکارا نشان می‌دهد که «لانه جاسوسی» انقلاب اسلامی ایران را خطر مشترکی برای صدام و شاه می‌دانست و درصدد آن بود که این دو رژیم با همکاری هم انقلاب را در رسیدن به اهداف خود ناکام گذارند.
در روزهای پایانی آبان 1357 فرح پهلوی به عراق رفته و با صدام دیدار می‌کند، صدام در این دیدار به فرح می‌گوید « به برادرم شاه بگویید‌ تانک‌ها را به خیابان بیاورد و معترضان را سركوب كند ... بهتر این است که سیصد نفر الان بمیرند تا یک میلیون ایرانی و عراقی بعدا بمیرند.» (6)
این دیدار و اظهارات رد و بدل شده در جهت همان سندی است که ذکر آن رفت، خطر مشترک انقلاب اسلامی برای صدام و شاه، آمریکا در تلاش بود این دو فرد با همکاری هم انقلاب اسلامی ایران را سرکوب کنند و از این رو است که صدام به فرح می‌گوید با آوردن‌تانک‌ها به خیابان مردم را قتل عام کنید تا در صورت پیروزی انقلاب جنگ اجتناب ناپذیری راه نیفتد!
2- در حالی که پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سران ضد انقلاب متواری شده از کشور به پاریس پناه برده و در آن کشور آزادانه علیه ملت و انقلاب فعالیت می‌کردند و هنوز هم به این فعالیت ادامه می‌دهند، شرط پاریس برای حضور امام(ره) عدم دخالت در سیاست و مبارزه نکردن با پهلوی بوده است، پاسخ امام به این درخواست واضح بود «از فرودگاهی به فرودگاه دیگر می‌روم و به مبارزه ادامه می‌دهم».
3-سفارت آمریکا و یا بهتر بگوییم لانه جاسوسی پس از هجرت امام به پاریس و شدت گرفتن روند سقوط پهلوی به دنبال معارض‌سازی برای رهبر انقلاب بوده است، جاسوسان سیا که در سفارت آمریکا برای رژیم شاه طرح و برنامه می‌ریختند به دنبال آن بودند که برخی به ظاهر مراجع تقلید و علما را در برابر امام قرار داده و در صفوف به هم فشرده ملت ایجاد انشقاق کنند. روند امور نشان داد این توطئه جواب نمی‌دهد و آمریکا بایستی
فکر دیگری بکند.
4- در حالی که لانه جاسوسی در یکی از اسناد که ذکر آن رفت به صراحت از مخالفت امام خمینی(ره) با حزب توده سخن می‌گوید در یک سند دیگر توصیه می‌کند حامیان رهبر انقلاب را بایستی از خطر حزب توده بیم داد، این توطئه در مرداد 1332 از سوی دولتین آمریکا و انگلیس پیاده شده و به بازگشت شاه منتهی گردید ولی در سال 1357 کارگر نیفتاد و مردم فریب نخوردند.  
پی نوشت‌ها در دفتر روزنامه موجود است