احمد وکیلی که به عنوان استاد کارگاه و داور در بیست و چهارمین جشنواره ملی هنرهای تجسمی جوانان حضور داشته است، با‌اشاره به وضعیت شرکت‌کنندگان در این رویداد به فارس گفت: به جرأت می‌گویم غیر از یک نفر که بر اساس ذهنیت خودش کار می‌کرد، مابقی یک کار تکرار شده از گذشته را در گوشی تلفنشان داشتند و آن را تکرار کردند. در واقع، وجود خود هنرمند حقیقتاً بی‌معنا شده بود. یعنی نه تنها اندیشه‌ای نداشتند، بلکه تکنیکشان هم عاریه‌ای بود. وی افزود: با افزایش سرعت تغییر جهان، مجاز به حقیقت تبدیل شده است. مثلاً گوشی هوشمند مبنا شده برای تصویر، عشق، تاریخ و... سکه‌ای است که دو رو دارد؛ یعنی همان قدر که خوب است، همانقدر هم بد است. مهم این است فرهنگی را پیش بگیریم که از بخش‌های مثبت آن استفاده کنیم، نه اینکه برای بیان احساساتمان هم از آن بهره بگیریم و نتوانیم به همسرمان بگوییم دوستت دارم و در عوض برایش پیامک بزنیم!
این هنرمند در پایان با انتقاد از شیوه‌هایی که صرفاً تکنیک را به هنرجو می‌آموزد، خاطرنشان کرد: آموزش‌ها باید برای کشف خود هنرمند باشد، نه اینکه او را بازاری تربیت کند. متأسفانه الان آنقدر بازارها کثیف و پولکی شده است که هنرجو قبل از اینکه به ذهن خودش فکر کند، دنبال این است که اثرش را در کدام بازار می‌تواند بفروشد!