روزنامه الوب چاپ لندن نوشت: توافق مزبور مبتنی بر لغو تحریم‌های اعمال شده از سوی اتحادیه اروپا و آمریکا و سازمان ملل علیه ایران در ازای موافقت تهران با اعمال  محدودیت‌های طولانی‌مدت در مورد برنامه‌های هسته‌ای‌اش بود.
دونالد ترامپ رئیس جمهوری آمریکا در مورد توافق هسته‌ای طی دوران مبارزه انتخاباتی‌اش تهدید کرد که آن را پاره خواهد کرد اما امروزه به نظر می‌رسد نظریه پاره کردن توافق غیرقابل تحقق است، زیرا شرایط تغییر کرده و همچنان که مایکل سینگ مدیر اداری مرکز علمی خاور نزدیک واشنگتن می‌گوید، چه بخواهیم چه نخواهیم نمی‌توانیم به سادگی زمان را به عقب برانیم. در مورد ایران به عنوان نقطه شروع باید سیاست واقع‌بینانه داشت.حتی کشورهایی که در ابتدا مخالف توافق هسته‌ای بودند امروزه معتقدند که نمی‌توان آن را لغو کرد و این اقدامی است که ایران می‌تواند از آن استفاده کند و آن را به عنوان مظلومیت خود مطرح کند و به موقعیت خود که از سوی غرب مورد هدف واقع شده تقویت ببخشد.
ترامپ می‌تواند حداکثر استفاده را از توافق ببرد و تلاش‌های ایران را ناکام بگذارد. اگر ایده عقب‌نشینی ترامپ از توافق هسته‌ای ایران اروپایی‌ها را می‌ترساند، این ایده به نوبه خود به منبعی برای استفاده از سوی ترامپ تبدیل شد.
تیلرسون گفت که «دولت ترامپ در حال کامل کردن استراتژی تعامل با ایران است.» وی بار دیگر از «لزوم مقابله با تهدید گسترده‌تر شکل گرفته از سوی ایران و بسنده نکردن به توانایی‌های هسته‌ای‌اش» سخن به میان آورد.
پیش‌بینی می‌شود رویکرد واشنگتن مبنی بر در پیش گرفتن استراتژی جدید بر شدت فشارهای منطقه‌ای اعمال شده علیه ایران بیافزاید.
مایکل سینگ مدیر اداری مرکز علمی واشنگتن تأکید دارد که علیرغم جدی بودن طرح تیلرسون و صحیح بودن آن اما این طرح یک نکته مهم را فراموش کرده است و آن اینکه بدون وجود نزدیکی با ثبات به توافق هسته‌ای چه بسا سؤال‌های مطرح در مورد سرنوشت توافق هسته‌ای منجر به از هم گسیختگی گسترده‌تر دیپلماسی آمریکا نسبت به ایران و دیگر مسائل سرنوشت‌ساز خاورمیانه و کارشکنی در راه آنها شود.