مالک شیخی

چندی پیش پنجمین جلسه شورای جدید شهرتهران با جلسه‌ای پیرامون تشریح عملکرد شهرداری تهران درخصوص مراسم اربعین تشکیل گردید که حاشیه‌هایی قابل تامل به همراه داشت. برخی اعضای این شورا با اعتراض‌های محتاطانه نسبت به چگونگی خدمات‌رسانی شهرداری تهران در مراسم اربعین مواردی را مطرح کردند که لازم است جهت تنویر افکار عمومی از آنچه در شورای (به اصطلاح اسلامی) پایتخت ام‌القرای جهان اسلام گذشت، مردم شریف را آگاه نموده و به برخی از صحبت‌های مطرح شده توسط اعضای محترم شورای شهر تهران پاسخ دهیم. این نوشتار سعی دارد صرفاً با مباحث منطقی به این مهم بپردازد و از جنبه‌های عاطفی اربعین و احساسات اصیل و پاک مردم نسبت به این موضوع سخنی به میان نیاورد.
ایران، تهران، اربعین
طبق اعلام پایگاه‌های آماری اروپا و خبرگزاری‌های غربی از جمله ایندیپندنت، رویترز و... گردهمایی اربعین «بزرگترین گردهمایی مسالمت‌آمیز جهان» است که طبق گزارشات و بنابر اعلام رئیس‌شورای استان کربلا، سال گذشته حدود 27میلیون نفر در این گردهمایی شرکت کردند. از این جمعیت دو و نیم میلیون نفر از ایران هستند. ظرفیتی بزرگ از تجمع تمام آزادی‌خواهان جهان. مراسمی که بیش از عراق با نام ایران پیوند خورده است. در سال‌های اخیر با شوق و‌ اشتیاقی که از راهپیمایی اربعین در مردم شریف ایران دیده شد، با توجه به ضعف ساختارهای شهری کشور عراق، از چهار سال پیش، شهرداری تهران به ‌عنوان یکی از ارکان اصلی ستاد اربعین، زیر نظر وزارت کشور، تسهیل‌گری و ارائه خدمات به زائرین اربعین را عهده‌دار گردید. ستاد اربعین ۱۳ کمیته دارد که شهرداری تهران عضو اصلی هشت کمیته است و مسئول مستقیم کمیته مدیریت شهری است. لازم به ذکر است اقدامات شهرداری تهران بنا به درخواست دولت و ابلاغیه وزارت کشور بوده و مورد تصویب شورای شهر نیز بوده است.
کدام خانه؟ کدام مسجد؟
متاسفانه با دقت در سخنان گفته شده در جلسه شورای شهر تهران، حرف‌هایی شنیده می‌شود که پیش از این، از زبان تحلیل‌گران شبکه‌های ماهواره‌ای معاند شنیده بودیم. یکی از این صحبت‌ها، نقد شهربانو امانی عضو شورای شهر تهران و از بازداشت‌شدگان فتنه 88 است که با عبارت «چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است» به عملکرد شهرداری تهران در مراسم اربعین را عنوان کرده است. این عبارت که معنایی صریح از موضع این عضو شورای شهر تهران را مطرح می‌کند، یادآور حرف‌هایی است که این روزها درخصوص حضور مستشاران نظامی ایران در عراق و سوریه نیز شنیده می‌شود. نقل قول‌هایی نخ‌نما و چروکیده که پایانش دعوای قدیمی عرب و عجم است و نه ژستی ناسیونالیستی که کاملاً پوپولیستی است. لیکن در پاسخ به این نقد لازم است ابتدا مسجد و خانه را به درستی تعریف نموده تا مشخص شود مسجد کجا و خانه کجاست؟ اینکه یک پنجم از زائرین ایرانی مراسم اربعین، شهروندان تهرانی هستند موضوع را کمی روشن می‌کند چرا که زائرین تهرانی نیز به‌عنوان شهروندان این شهر، «اعضای خانه» محسوب می‌شوند و چراغ را حتی اگر نخواهیم برای اهالی مسجد روشن کنیم، جزو وظایف حتمی است که برای اهالی خانه روشن ‌نماییم. بماند که ثمره این چراغ برای شهر تهران، پرورش جوانان فداکار در راستای فرهنگ ایثار است که در حمله تروریستی مجلس، برای دفاع از مردم اسلحه به دست می‌گیرند و بدون هیچ دلهره‌ای، در دل خطر می‌روند تا ما در نهایت آرامش پشت میز بنشینیم و حرف‌های شبه‌روشنفکرانه بزنیم. البته امیدواریم مانند گذشته این عضو محترم شورای شهر مجبور به تکذیب سخنان خود نشود. چرا که پیش از این ایشان به‌عنوان معاون رئیس‌سازمان محیط زیست کشور در سال 95 نیز در جشنواره فیلم سبز در سخنی قابل تامل، ساخت یادمان برای شهدا را تخریب محیط زیست دانستند والبته از آلودگی هوای اهواز و زابل و خشک شدن دریاچه ارومیه سخنی نگفتند و بعد این سخنان را برداشت‌های جانبدارانه دانستند. در ادامه این جلسه شهربانو امانی اظهار داشت: « هزینه‌کرد 5 الی 10 میلیارد تومان در برگزاری مراسم اربعین در کل بودجه شهرداری چیز خاصی نیست اما یک ریال آن هم یک ریال است.» اکنون باید از خانم امانی به‌عنوان یکی از بازداشت‌شدگان فتنه 88 پرسید این دغدغه شما برای ریال به ریال بیت‌المال اگرچه ارزشمند است اما ‌ای کاش این دغدغه را سال 88 نیز می‌داشتید. روزهایی که سرمایه‌‌های این مملکت نه ریال به ریال که میلیارد به میلیارد توسط همفکران سیاسی شما تخریب شد. کسانی که اکنون در زندان‌ هستند و شما چندی پیش فراهم کردن امکانات برای آنها را از جمله تلاش‌های خود معرفی کرده‌اید. اکنون باید پرسید اگر قرار است چراغی برافروخته شود، این چراغ برای زندانیان مجرم رواست یا زائرین کربلا؟!
تهران پایتخت ایران
حسن رسولی عضو دیگر شورای شهر تهران که در سال 92 سخنگوی ستاد انتخاباتی عارف نیز بود ، پس از گزارش عملکرد شهرداری در ستاد اربعین اظهار داشت: «این حرفها و صحبت‌ها ارتباطی به شهرداری ندارد و موضوعاتی است که به وزارت‌خانه‌های فرهنگ و ارشاد اسلامی، کشور، سازمان تبلیغات که هزاران میلیارد تومان بودجه در این زمینه دارند مرتبط است.» البته این تذکر جناب رسولی بجاست اما کاش این تذکر را به دوستان و هم مسلکان خود در وزارت ارشاد و وزارت کشور نیز یادآوری کنند تا وزارت ارشاد بداند وظیفه‌اش تنها تلاش برای برگزاری کنسرت و پخش صدای فلان خواننده نیست. بلکه وزارت ارشاد وظیفه‌ای اسلامی نیز بردوش دارد. از طرفی یادآوری می‌کنیم که بنا بر گزارش معاون شهرداری تهران، این اقدامات بنا بر درخواست دولت و ابلاغیه وزارت کشور انجام شده که دولت نیز برخاسته از طیف سیاسی متبوع جناب رسولی است و باید این مطالبه را از دولت بازخواست نمایند نه از بین دعواهای سیاسی و تسویه حساب‌های جناحی. همچنین جناب رسولی به‌عنوان یک سیاستمدار کهنه‌کار باید بدانند که تهران تنها یک شهر 730 کیلومتر مربعی نیست که تصمیمات شورا صرفاً برای این شهر لحاظ گردد. اگر اینگونه بود که شهردار تهران نباید مانند دیگر شهرداران کشور در جلسات هیئت دولت حاضر می‌شد. پس ایشان و بقیه همقطاران ایشان در شورای شهر قطعاً متوجه هستند که تهران به‌عنوان پایتخت ایران مطرح است نه یک استان عادی. فلذا تصمیمات آن به نوعی تصمیماتی است که کل کشور از آن تاثیر می‌پذیرد و حضور شهرداری تهران در مراسم اربعین به نوعی نشان از قدرت ایران در منطقه دارد. آن هم در گردهمایی که کل جهان و همه ادیان نمایندگانی در آن دارند.چرا که حضرت اباعبدالله الحسین(علیه‌السلام) به‌عنوان بزرگ‌ترین آزادی‌خواه تاریخ، چهره‌ای جهانی هستند.
پی نوشت اول: غبطه می‌خورم به منش آن کودک عراقی که تمام دارایی‌اش یک جعبه دستمال کاغذی بود و آن را با التماس به دست زائرین کربلا می‌داد. کودکی که چراغ خانه خود را به مسجد روا می‌دانست.
پی نوشت دوم : رسول خدا که به صدق گفتار در قبل از رسالتش نیز مشهور بود، فرموده است: «همانا از شهادت حسین (علیه‌السلام) حرارتی در قلب مومنین برپا می‌شود که هرگز تا قیامت خاموش نمی‌شود.»