حسين با انجمن اسلامي دبيرستانی كه در آن تحصيل مي كرد همكاري مي‌نمود و در فعاليت‌هاي مذهبي شركت مستقيم داشت. در اين دوران گروهك‌هاي مزدور با تبليغات مسموم خود كه سعي به انحراف كشيدن جوانان داشتند كوشش زيادي كردند تا حسين را به انحراف بكشند ولي خيلي زود نقشه آنها را فهميد و دانست كه چه دامي براي جوانان مسلمان گذاشته‌اند، از اينرو همه آنها را طرد و رسوا نمود.
حسين عباسيان در مدتي كه در اصفهان بود همكاري زيادي با مسجد محل داشت و حتي در كلاس قرآن و نهج البلاغه و غيره شركت مي كرد و از برپا كنندگان اين مجلس بوده تا اينكه در بسيج اصفهان به فعاليت مي پردازد. او چندين بار تصميم به رفتن به جبهه را نمود ولي موفق نشد.
 بعد از چندي آموزش نظامي خود را در پادگان غدير اصفهان به مدت بيست و سه روز به پايان رسانيد و از آنجا كه چون خود را در برابر اسلام و انقلاب مسئول مي‌دانست و بخاطر عشقي كه به خداي خود داشت، همراه بسيج اصفهان عازم جبهه هاي جنگ حق عليه باطل شد و سرانجام در تاریخ 22 شهریور ماه سال 61 هنگامي كه در عمليات نظامي در سنندج واقع در تپه سترك به نبرد با منافقين پرداخته بود، عاشقانه به لقاء الله مي‌پيوندد و لباس شهادت را به تن مي‌كند.