مسلم نيّري فلّاح، از بسیجیان و دلسوزان اسلام بود. دوره ابتدايي و راهنمايي را در بارکوسرا و دوره دبيرستان را در ناصرکياده سپري نمود. اواخر دبيرستان بود که ترک تحصيل نموده و به کرج رفت و در کارخانه کفش ملّي به کار پرداخت. سه سال در آنجا کار مي کرد و حاصل دسترنجش را براي پدر و مادر مي فرستاد.
سرانجام وقتي صدّام تکريتي به ميهن اسلامي ما حمله کرد با توجّه به اينکه تنها فرزند پسر خانواده بود او داوطلبانه با 18 نفر از بچّه‌هاي محل به خدمت سربازي رفتند. دوره آموزشي را در لويزان گذراند و از آنجا به دزفول و شوش دانيال اعزام شد. اکثر بچه هايي که با او به سربازي رفته بودند فرار کردند ولي او مي گفت: نبايد به دشمنان پشت کنيم بلکه بايد از روبرو با دشمن بعثي بجنگيم. او بسيار شجاع و نترس بود. يکبار که عراقي‌ها را به اسارت گرفته بود به او تشويقي نيز داده بودند. بار آخر که آمده بود، از همه خداحافظي کرد و گفت: مي دانم که شهيد مي شوم، به مدرسه رفت و به مدير مدرسه پيشنهاد داد: اگر من شهيد شدم، اسمم را روي مدرسه بگذاريد تا پدرم با از دست دادن من فکر نکند که همه چيزش را از دست داده است. با چند نفر از دوستانش نيز وداع کرد و رفت.
او سرانجام در تاريخ 9 اردیبهشت سال 1360 بر اثر اصابت 9 تير دشمن به پهلويش، در شب 19 ماه رمضان دعوت حق را لبيک گفت. بخشی از وصیت نامه شهید: مادر بهتر ازجانم، پدر خوبم، اگر شهيد شدم در شهادتم زياد ضجّه و ناله نکنيد. بلکه ديداري از آسيب ديدگان مناطق جنگي داشته باشيد آن وقت است که دلتان به رحم مي آيد. جوانان عزيز بايد بدانند که هرگز جبهه را نبايد خالي کرد. زيرا دشمن در آن صورت کشور عزيزما را غصب خواهد نمود.