امام دقیقاً به همه دستوراتی که از ابتدا داده بودند، عمل می‌کردند و در واقع خود همان دستورات بودند، خود کتاب اربعین حدیثشان بودند که در زمان جوانی نوشته بودند. اگر فرضاً از ریا صحبت کرده و آن را نکوهش نموده‌اند خود به شدت از آن پرهیز کرده‌اند.یادم می‌آید روزی پسرم وارد خانه شد در حالی که سر زانوی شلوارش پاره شده بود و من آن را وصله کرده بودم. ایشان فرمودند: چرا حسن این طور آشفته است؟ من به حالت شوخی گفتم: همین است دیگر آقا، زندگی مستضعفی است.بلافاصله چهره‌شان درهم رفت و دوباره فرمودند: نخواهی که ریا کنی. گفتم نه، چرا ریا؟...
فرمودند: مواظب باش، اگر توجه به ظاهر نباشد، آن، ارزش است. اما اگر بخواهی بگویی من چنین هستم، این ریاست. امام این جملات را با همان شدتی به من گفتند که در سن سی سالگی در کتابشان نوشته بودند!
فاطمه طباطبائی: برداشت‌هایی از سیره امام‌خمینی (قدس سره) ج 3، ص 259.