حبیب احمدزاده
در رویاهایم می‌بینم که امام باز گشته.
و به ازاء هر سال ، ماه ، روز ، ساعت ، دقیقه و ثانیه همچون این عکس ، جوان‌تر از لحظه اسارت، به نزدمان بازمی‌گردد.
و دستهایش را می‌فشارم که در این غربت واقعی دین اصیل به نزدمان بازمی‌گردد.
سی و نه سال جوانتر از روزی که همچون اساطیر ناپدید گشته و ما را تنها گذاشته ، به نزدمان بازمی‌گردد.
و این آرزوی من است تا دوباره با نیروی جوانی و خرد نود سالگیش بازگشته تا آن حکمت و محبت فراموش شده را در بین ما جاری کند.
بله این بازگشت رویایی است که سالها ، آرزوی بی‌پایان من است.
او باز می‌گردد....