بچه‌های گردان تخریب یادشان هست. اصلاً چرا بچه‌های گردان تخریب، همه بچه‌هایی که در دوکوهه بودند یا در هر جایی از جبهه‌های جنوب و غرب بودند یادشان هست که روز عرفه همه در حسینیه گردان جمع می‌شدند و در حسرت اینکه در صحرای عرفات یا در کربلا نیستند تا دعای عرفه را آنجا بخوانند، از بعدازظهر روز عرفه شروع به خواندن دعای عرفه می‌کردند.
هنوز فرازهای زیادی از دعا خوانده نشده بود که اشک‌های آرام و خاموش بچه‌ها به هق‌هق‌های بلند و تکان‌های شانه کشیده می‌شد. از روی لباس خاکی بسیجی و از روی چفیه‌های یک دستی که روی صورت‌هایشان انداخته بودند به سختی می‌شد تشخیص داد که این چه کسی است و آن چه کسی. اما یک چیز را کاملاً می‌شد تشخیص داد: حضور فرشتگان را در این جمع که معلوم نبود در عملیات بعدی چندتایشان کربلایی می‌شوند و می‌روند و چند تایشان می‌مانند.
امسال بچه‌های گردان تخریب به یاد آن سال‌ها و به یاد آن فراق‌ها و آرزوهای کربلا، در همان حسینیه ساده و صمیمی که وسط چادرهای گردان تخریب در دو سه کیلومتری دوکوهه بود گرد هم می‌آیند تا هم دیداری تازه کرده باشند و هم دعای عظیم‌الشأن عرفه را در آنجا زمزمه کنند و اشک بریزند. قرار بچه‌ها ساعت 15 روز پنج‌شنبه 9 شهریور (روز عرفه) در حسینیه گردان تخریب در حاشیه پادگان دوکوهه اندیمشک است.قدم همه بچه‌های تخریب‌چی و همه بچه‌های رزمنده آن روزها و همه کسانی که در آرزوی دیدن حال و صفای آن روزها هستند به روی چشم.