داوطلب بسيجي عسکر وطن خواه، جواني متواضع، فهميده و نماز شب خوان بود. تحصيلات ابتدايي را در سراجار سپري کرد. در پيروزي انقلاب نقش مؤثري ايفا کرد. او که در کارخانه پلاسکوي تهران کار مي‌کرد، در بسيج هم فعال بود و آرزو داشت به جبهه برود.
زماني که جنگ بين کفر و ايمان درگرفت و صدام جنگ را به ما تحميل کرد او از پدر خواست به جبهه برود. پدر گفت: صبر کن تا وقت سربازي تو برسد. مدتي بعد در عيد نوروز از پدر خواست به جاي عيدي به او اجازه بدهد به جبهه برود و پدر هم تقاضايش را رد نکرد و او رفت. در زمان فتح خرمشهر او نيز در حمله شلمچه شرکت نمود و در اين حمله مفقودالاثر شد.
بار آخر که مي رفت از همه خداحافظي نمود و حلاليّت طلبيد و گفت: اميدي به بازگشت من نداشته باشيد! يکي از همرزمانش مي گفت: ايشان تير خوردند و به اروند رود پيوستند.
بخشی از وصیت نامه شهید: مبادا امام عزيز را تنها بگذاريد. براي رزمندگان اسلام دعا کنيد و ادامه دهنده راه شهيدان باشيد.