در بیشتر منابع شیعی آمده است که معاویه با وعده مال بسیار و ازدواج بایزید، جعده را تطمیع کرد تا شوهرش امام‌حسن(ع) را زهر دهد تا همسر فرزند خلیفه گردد و ثروت زیادی را به دست آورد.
«جعده» دختر اشعث بن قیس گمان می‌کرد، همین که امام‌حسن(ع) را از میان برداشت، با ثروتی زیاد عروس خلیفه وقت می‌شود و همه چیز تمام است. تا اینکه روزی امام‌حسن(ع) روزه بود، جعده زهری را که از معاویه گرفته بود در شیر ریخت و در هنگام افطار به امام داد. امام‌حسن(ع) مقداری از آن را نوشید و بلافاصله زهر را احساس کرد و فرمود: «انا لله و انا الیه راجعون». جعده پس از زهر دادن به امام‌حسن(ع) مورد نفرین آن حضرت قرار گرفت و هیچ‌گاه به آرزوی عروس خلیفه شدن خود نرسید. زیرا معاویه به او گفت: می‌ترسم آنچه را درباره مسموم کردن فرزند رسول خدا(ص) رواداشتی درباره فرزند من انجام دهی. (1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید، ج 16، ص 11