این فیلمساز در کارنامه‌اش آثاری دارد که حتی اسم آنها نیز مشمئز‌کننده و غیرقابل پخش است، اما از فضای ایجاد شده علیه جوایز جشن منتقدان به محمدحسین مهدویان استفاده کرده تا خودی نشان دهد. وی که فیلم هایش حتی از سوی شبه روشنفکران نیز حساب نمی‌شود خطاب به کارگردان فیلم «ماجرای نیمروز» که هم جایزه بهترین فیلم از نگاه مردم را گرفته و هم از نگاه داوران جشنواره فجر و هم با رأی اعضای انجمن منتقدان به عنوان بهترین فیلم سال سینمای ایران معرفی شده، نوشته است: «آیا تو حقیقتاً این جوایزى که در سه سال گذشته بعنوان بهترین کارگردان و بهترین فیلمساز دریافت کرده‌اى را باور کرده اى؟ حتماً می‌دانى که آنها این جایزه‌ها را به حامیانت داده‌اند نه به تو. به پدران تو! چرا نقش آنها را پنهان می‌کنى؟»(!)
وی که برخی از فیلم‌های خود را بطور غیرقانونی در فضای مجازی منتشر کرده‌اما باز هم هیچ کس حاضر به دیدن این فیلم‌ها نشده در بخش دیگری از این عقده‌گشایی مکتوب نوشته است: «تو و حامیانت دستتان تا دسته در جیب مردم است و عرصه را براى سینماى مستقل تنگ کرده‌اید و جشنواره‌هاى دولتى و سالن سینما و مجله و منتقد هم که یکصدا به خدمت شما درآمده‌اند و لابد پس‌فردا هم خواهید گفت خواستید و شد!»
البته این کارگردان نه چندان مطرح که این‌گونه از موفقیت «ماجرای نیمروز» آشفته شده و برای تنگ شدن جای سینمای مستقل(!) ابراز نگرانی می‌کند، خودش فیلم‌هایی با هزینه دولتی ساخته که برخلاف «ماجرای نیمروز» هیچ گاه دیده نشدند و فقط بودجه بیت‌المال را تلف کردند.
وی که ظاهراً در نقش وکیل‌مدافع جعفر پناهی ظاهر شده است، نمی‌خواهد به یادآورد که جعفرپناهی خود با پول دولت مطرح شد و در حال پادویی برای دولتها و رسانه‌های غربی معاند، در زیرزمین خانه‌اش دستگیر گردید.
مجموع فروش فیلم‌های پناهی در سراسر ایران به قدر یک صدم فروش ماجرای نیمروز نبوده است!