چه بسا از این رؤسای جمهوری که در دنیا هستند، مدّعی احترام به حقوق بشر هستند. قبل از رسیدن به مقام ریاست جمهور مدّعی آزادیخواهی، مدّعی دوستی با بشر، مدّعی خواستاری رفاه بشر هستند. لکن وقتی که می‌رسند به مسند و امتحان می‌کند خدای تبارک و تعالی آنها را، نمی‌توانند از امتحان بیرون بیایند. به جای طرفداری از حقوق بشر، بشر را به تباهی می‌کشند. به جای طرفداری از ضعفا، ضعفا را به هلاکت می‌رسانند. همان‌طوری که در آن طرف بَشِّرِالصّابِرین است به رحمت و مغفرت و حیات ابدی، برای اینها هم بشارت به عذاب الیم است: بشارت به ننگ است.
صحیفه امام؛ ج13؛ ص456 | جماران؛ 7 دی 1359