تابناک نوشت: با شروع جلسه دفاع از وزرای پیشنهادی کابینه دوازدهم در صحن علنی مجلس و در حالی که همگان انتظار داشتند، بحث بر سر ریز و درشت مشکلات داخلی به بحث روز خانه ملت تبدیل شده و چالش در این مسائل ترکیب کابینه بعدی را شکل دهد، بار دیگر سیاست خارجی و مسائل مرتبط با آن بحث نخست مسئولان شد.
تنها کافی بود تا رئیس‌جمهور پشت تریبون مجلس قرار گرفته و سخنرانی خود را آغاز کند تا این اشکال خودنمایی کند؛ اینکه اغلب مسائل و مشکلات در برابر مسائل سیاست خارجی کمرنگ دیده می‌شوند آنقدر کمرنگ که گویی نه مشکلات اقتصادی وجود دارند، نه بحران‌های اجتماعی و...
این را می‌شود از اختصاص اغلب وقت قرار گرفته در اختیار رئیس‌جمهور به مسائل سیاست خارجی و سیاسی دریافت که این باور را به وجود می‌آورد که جلسه دفاع از وزیر امور خارجه یا موضوع مشابهی در حال برگزاری است، نه دفاع از کابینه که ترکیب و مأموریت‌هایشان اغلب ارتباطی با سیاست خارجی ندارد.
وزرایی که می‌بینند، رئیس‌جمهور حدود بیست دقیقه از زمان سی دقیقه‌ای‌اش را صرف مسائل بین‌الملل و سیاسی و سیاست خارجی می‌کند و عجیب نیست، اگر برداشت کنند، اولویت برنامه کاری دولت همین مسائل است؛ مسائلی که البته مورد علاقه اغلب شنوندگان حاضر در مجلس نیز هست.
نمایندگانی که ممکن است گاه درباره برخی مسائل مهم اجتماعی یا حتی اقتصادی اظهارنظر نکنند اما در سیاست خارجی همه دیدگاه‌هایشان را بارها بیان کرده و می‌کنند؛ رویکردی که براساس آن می‌توان نتیجه گرفت، روحانی در حوزه دلخواه اغلب نمایندگان سخن گفته است.
اینجاست که بیان برنامه‌های تدارک دیده شده و دورنمای حرکت دولت دوازدهم برای حل مشکلات دیگر کشور (در عرصه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... و نه سیاست خارجی) در جملات فشرده در چند دقیقه انگشت‌شمار، اصلاً محلی از اعراب نداشته باشد؛ چه برای دولتمردان، چه از دید نمایندگان مجلس و چه حتی از دید رسانه‌ها.
مشکلاتی که شاید بیکاری یکی از صدها نمونه‌شان باشد، اما آنقدر جدی و مهم به نظر می‌رسد که ساعت‌ها وقت صرف بحث و بررسی آن شده و به نکته کلیدی و محوری کابینه و جلسه رأی اعتماد به آن تبدیل شود، ولی این‌گونه نشده است.