آقای دکتر ظریف، وزیر پیشنهادی برای تصدی وزارت امور خارجه دولت دوازدهم در متنی که با عنوان برنامه خود تهیه و ارائه کرده است به نکته‌ای اشاره می‌کند که از سوی ایشان تعجب‌آور و البته تأسف‌بار نیز هست. ایشان در «بخش رویکرد سیاست خارجی و برنامه» - صفحه 22 از جزوه منتشره - آورده‌‌اند؛
«نظام دادن به تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌ در حوزه سیاست خارجی و ایجاد ساز و کار قانونی پیشگیری از مداخله و اظهارنظر مقامات غیرمسئول در مسائل سیاست خارجی»!
بخش اول این بند «نظام دادن به تصمیم‌سازی و...» از جمله کلیاتی است که همیشه مطرح بوده و هست و حاوی نکته جدید و یا ابتکار عمل تازه‌ای نیست، اما بخش پایانی آن «پیشگیری از مداخله و اظهارنظر مقامات غیرمسئول در مسائل سیاست خارجی» در یک کلمه فرمان «دورباش و کورباش» به همه کسانی است که قصد انتقاد از سیاست‌ خارجی دولت و یا اظهارنظر درباره آن را دارند. آقای ظریف می‌فرماید در پی آن است تا در دولت دوازدهم، ساز و کاری را پدید آورد که بر اساس آن هرگونه اظهارنظر درباره سیاست خارجی ممنوع باشد و تاکید می‌کند که اصرار دارد این ساز و کار یعنی فرمان «دورباش وکورباش» به قانون هم تبدیل بشود! به بیان دیگر، اگر در دولت یازدهم، انتقاد منتقدان را با فحاشی و ناسزا پاسخ می‌دادند،  قرار است در دولت دوازدهم، ممنوعیت انتقاد را قانونی کنند که این پیشنهاد مخصوصا از سوی جناب ظریف دور از انتظار به نظر می‌رسد و بعید نیست دستپخت دیگران باشد!
 و اما احتمالا این ممنوعیت قانونی مانع از ادامه ناسزاگویی‌ها و فحاشی‌های قبلی نیز نخواهد بود! و اهانت‌هایی نظیر؛ «بی‌سواد، بی‌شناسنامه، مزدور، کاسب تحریم، کودک‌صفت، حسود، بزدل، ترسو، جیب‌بر، بی‌قانون، مستضعف فکری، بیکار، متوهم، غوطه‌ور در فساد، سوءاستفاده‌گر، خرابکار، عقب‌مانده، تازه‌به‌دوران رسیده، عصر حجری، هوچی‌باز، منفی‌باف، یأس‌آفرین، ناشکر، باید به جهنم بروند» و... کماکان ادامه خواهد داشت، چرا که تاکنون دولت یازدهم به خاطر اینهمه ناسزا که نثار منتقدان کرده است، کمترین اظهار ندامت و یا عذرخواهی از آنان نداشته است. خب!  اگر ناسزاگویی را زشت و پلشت می‌دانستند و آنگونه که پیش از این مطرح کرده بودند «از بستن دهان منتقدان و شکستن قلم‌‌ها به خدا پناه می‌بردند»!  دستکم از یک پوزش خشک و خالی دریغ نمی‌ورزیدند که متاسفانه ورزیدند.
ممکن است گفته شود که منظور آقای ظریف از بند مورد اشاره در برنامه پیشنهادی خود، پیشگیری از مداخله مقامات غیرمسئول در سیاست خارجی است!  که باید گفت ایشان علاوه بر «مداخله» به صراحت آورده‌اند که قصد دارند هرگونه «اظهارنظر» مقامات غیرمسئول در سیاست خارجی را ممنوع و غیرقانونی کنند!
بدیهی است در صورتی که وزیر محترم امور خارجه در پی قانونی کردن این بند از برنامه پیشنهادی خود باشد، با مانع شورای نگهبان روبرو خواهد شد چرا که این بند به گونه‌ای آشکار با مفاد قانون اساسی از جمله اصول سوم و هشتم، مغایرت دارد و شایسته آن است که از هم‌اکنون پس گرفته شود.
گفتنی است در اصل هشتم قانون اساسی آمده است؛
«در جمهوری اسلامی ایران دعوت به خیر، امر به معروف و نهی از منکر وظیفه‌ای است همگانی و متقابل برعهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت».

حسین شریعتمداری