به گزارش جوان، احتمالاً اتاق فكر نزديك به دولت از فيلمسازان و فيلمنامه‌نويسان شاخص حامي دولت چون وحيد جليلوند كه دو اثر آخر او به نام‌هاي بدون تاريخ، بدون امضا و نيز چهارشنبه 19 ارديبهشت به جشنواره ونيز راه يافت و نيز افرادي چون سعيد روستايي سازنده فيلم ابد و يك روز و همچنين رخشان بني‌اعتماد اين مطالبه دوستانه را خواهد داشت كه قدري سوژه آثار خود را از فقر و فلاكت اقتصادي كه تداعي‌كننده ركود بي‌سابقه اقتصادي در كشور است به سمت موضوعات ديگر از جمله حقوق زنان و نيز چالش مؤلفه‌هاي سبك زندگي انتقال دهند و موضوعاتي چون بيكاري، فقر و فلاكت اقتصادي به اولويت‌هاي بعدي فيلم‌ها تبديل شوند. نمونه اين رويكرد را مي‌توان از حالا در نوع انتخاب برخي فيلمسازان مشاهده كرد. براي مثال سهيل بيرقي در حال ساخت فيلمي با عنوان عرق سرد به نويسندگي خودش و بازي باران كوثري و سحر دولتشاهي است كه از 15 روز گذشته آغاز شده است. بيرقي كه پيش از اين فيلم «من» را ساخته است در جديدترين فيلمش موضوع يك زن فوتباليست را دستمايه كار قرار داده كه براي خروج از كشور جهت شركت در يك مسابقه بين‌المللي با مخالفت همسرش مواجه مي‌شود.  فيلم‌هايي چون بدون تاريخ، بدون امضا، ابد و يك روز و چهارشنبه 19 ارديبهشت را بايد جزو آثاري قلمداد كرد كه در ادامه رويكرد انتقادي از دوران دولت‌هاي نهم و دهم اما در دولت يازدهم توليد و روانه سينماها شدند و حالا و پس از چهار سال به نظر مي‌رسد كه ادامه توليد اين دست آثار نسبتي با منافع دولت دوازدهم نخواهد داشت. در واقع فيلم‌هايي از اين دست دیگر نمي‌توانند برآورده‌كننده خواست‌ها و سلیقه سينمايي دولت دوازدهم باشند چرا كه بر روی اصلي‌ترين چالش اين دولت یعنی مشكلات اجتماعي ناشي از ركود بي‌سابقه اقتصادي دست می‌گذارند در حالی که دولت تمایل دارد با طرح مسائل فرعی افکارعمومی را از دغدغه‌های اساسی مردم منحرف کند.