احمد اخلاص ویژه‌ای داشت و خالصانه از نیازمندان دستگیری می‌کرد و بی‌منت و از صمیم وجود کار می‌کرد و نسبت به مسائل شرعی و اسلامی بسیار پایبند بود. مسئله امر به معروف که در جامعه ما مهجور مانده است را به خوبی انجام می‌داد و به آن پای‌بند بود. به پدر و مادر بسیار احترام می‌گذاشت و دست پدر و مادر را می‌بوسید و از دعای خیر پدر و مادر به این مقام رسید.
احمد در فعالیت‌های قرآنی مسجد نقش داشت و حفظ جزء 30 را شروع کرده بود و به دیگران هم توصیه می‌کرد که قرآن را حفظ کنند. با بچه‌ها رفتار خوبی داشت و اگر بچه‌ها رفتار بدی می‌کردند، آنها را با روشی به کار بدشان آگاه می‌کرد و همیشه با اینکه خسته از سر کار برمی‌گشت اما با بچه‌ها مهربان بود. عمل به صحبت های‌ حضرت آقا را بسیار مورد تاکید قرار می‌داد و به زندگی ساده و ساده‌زیستی بسیار عامل بود. او دانشجوی مهندسی برق بود که به ‌صورت داوطلبانه برای دفاع از حرم عقیله بنی‌هاشم و مردم مظلوم سوریه، راهی آن دیار شد که در 21 آبان ماه 94 و آخرین روز ماه محرم‌الحرام، همراه با سه تن دیگر از دوستانش«سیدمصطفی موسوی»، «مسعود عسگری» و «محمدرضا دهقان امیری» به شهادت ‌رسید.