شمئول میر (تحلیلگر سابق نیروهای دفاعی اسرائیل، محقق مرکز مطالعات راهبردی یافی و نویسنده روزنامه هاآرتص) در پایگاه  اینترنتی لو‌بلاگ نوشت: مسئله موشکی ایران، در مرحله آزمایش و نشان دادن توانایی داخلی، وارد مرحله جدیدی شده است. این تحلیلگر دانشگاه تل آویو که به عنوان پژوهشگر مستقل مسائل هسته‌ای و راهبردی و نویسنده وبلاگ «گفتمان استراتژیک» در روزنامه هاآرتص معرفی شده است، می‌نویسد: یک رویداد راهبردی فوق‌العاده در هفته‌های گذشته‌ در منطقه خاورمیانه به وقوع پیوست، و آن شلیک موشک‌های ایران به سمت اهدافی در سوریه بود.
نخستین حمله موشکی ایران به سمت کشوری هم مرز و همسایه با اسرائیل بود. چه اتفاقی رخ داد؟ اسرائیل شلیک این موشک‌ها را چگونه ارزیابی کرد؟
گزارش‌هایی در این مورد روز بعد در رسانه‌های اسرائیلی منتشر و به سرعت در سر اسر جهان پخش شد که در آنها ادعا می‌شد که به جای 6 فروند موشک، هفت فروند موشک شلیک شده و تنها 2 فروند از آنها به نزدیک هدف مورد نظر در سوریه اصابت کرده است،  میر می‌افزاید: شباهت این گزارش‌ها نشان از منبع مشترک آن دارد که از نشست مطبوعاتی ارتش (اسرائیل) برای خبرنگاران در خصوص شلیک این موشک‌ها حکایت دارد. حتی تفسیر گزارش‌ها نشان از یکپارچگی داشت و به طرز محسوسی از کاهش اهمیت شلیک موشک‌ها توسط ایران خبر می‌داد.
«ایهود یاری» تحلیلگر کانال 2 اسرائیل از نخستین کسانی بود که این موضوع را شکست بزرگ نامید. «آموس یادلین» مدیر موسسه مطالعات امنیت ملی (اسرائیل) نیز به سرعت به شلیک موشکی واکنش نشان داد و سعی در بی‌اهمیت جلوه دادن آن داشت و در توئیتی ضمن اشاره به حمله موشکی نیروی هوایی ایالات متحده در همان روز به اهدافی در سوریه نوشت: حمله موشکی ایالات متحده با اهمیت‌تر از حمله موشکی ایران بود.
«الکس فیشمن» تحلیلگر ارشد ارتش (اسرائیل)  نیز در مقاله‌ای در روزنامه «یدیعوت آحارونوت» تحت عنوان «فساد عملیاتی» نوشت صنعت نظامی ایران با شکست مواجه شده است.
نویسنده لوبلاگ تأکید می‌کند: به نظر می‌رسد که بازیگران نظامی و مفسران اسرائیل تمایل داشتند تا به جای اهمیت این واقعه، از نقص فنی موشک‌های ایران و دقت آنها بنویسند. این در حالی است که امکان برطرف شدن نقص تاکتیکی و فنی موشک‌های ایرانی در شلیک‌های بعدی وجود دارد. پیام اصلی و مهم این شلیک‌ها، خود موشک‌ها یعنی نخستین شلیک موشک‌های میان برد از ایران به کشوری هم مرز با اسرائیل بود. ایران هر چند نامحسوس اما به لحاظ راهبردی از خطوط زیادی عبور کرده است.
شمئول میر افزود: تصور می‌شود این تصمیم ایران در بالاترین سطح سیاسی گرفته شده است.
تصمیم‌گیری راهبردی برای شلیک موشک‌ها در یک کشور، تصمیم ساده‌ای نیست، اما چیزی که گرفتن این تصمیم را آسان‌تر کرد، اقدام تلافی‌جویانه در برابر تجاوز آشکار به ایران (حمله تروریستی تهران) بود. از دیدگاه ایران، که ممکن است از منظر روابط بین‌الملل نیز پشتیبانی شود، شلیک این موشک‌ها اقدام دفاعی و نه تهاجمی بود.
نویسنده در پایان تأکید می‌کند: معادله راهبردی جدید ایجاد شده که باید در چارچوب‌ پیچیده راهبردی مورد توجه قرار گیرد، این است که مسئله موشکی ایران از مرحله آزمایش و نشان دادن توانایی داخلی به یک مرحله جدید در خارج از مرزهای ایران وارد شده است.