نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
انتخابات تمام شد /شروع دعوای مدعیان اصلاحات بر سر گوشت قربانی!
سرویس سیاسی-
روزنامه اعتماد در سرمقاله شماره دیروز خود پیرامون آرای حلال نوشته است: «می‌توان با تسامح پذیرفت منظور گوینده از آرای حلال و حرام، همان آرای قانونی و غیرقانونی است. به‌علاوه به نظر می‌رسد گزاره رای حلال در مقام تقسیم آرای مردم به حلال و حرام نبود، بلكه درصدد تقسیم‌بندی نحوه كسب رای است. آرای مردم كه نمی‌تواند حرام باشد. آنان صاحب و مالك رای خود هستند. رای‌گیرنده است كه می‌تواند این را از طریق حلال یا حرام كسب كند. برای نمونه اگر ما عیب یك جنس معیوب را بپوشانیم و آن را به عنوان كالای سالم بفروشیم، پول آن حرام است. هر چند پول خریدار حلال است، نحوه فروش ما و درآمد ناشی از آن حرام است. با این توضیح باید گفت كه رای حلال حرف و اصطلاح قابل فهمی است و ناظر به چگونگی كسب رای از طرف نامزدهاست و نه ماهیت آرایی كه مردم می‌دهند.»
آنچه این روزها در روزنامه‌های زنجیره‌ای تحت عنوان رای حلال و حرام به آن پرداخته می‌شود موضوعی است که از قضا نخستین بار توسط حسن روحانی مطرح شد. روحانی در آن سخنرانی از رای حرام سخن گفت و رقیبش را به کسب رای حرام متهم کرد. این در حالی است که در این سمت منتقدین دولت به رئیس‌جمهور نگفتند که رای حرام کسب کرده و تنها با این عنوان که در صدد کسب آراء حلال بوده‌اند سخن گفتند.
چرا وقتی روحانی گفت «رای حرام» کسی اعتراض نکرد؟
در این چند روز شاهد موضع گیری توپخانه رسانه‌ای حامیان دولت بودیم. از دیگر سو از میان اشخاص حقیقی طیف حامیان دولت نیز بسیاری به موضع گیری در این رابطه پرداختند. آنها با تمام قوا در صدد بودند تا با انگاره سازی از یک گفته، همچنان بر طبل مظلوم‌نمایی بکوبند. این در حالی است که 26اردیبهشت وقتی روحانی از اصطلاح رای حرام استفاده کرد کسی به او معترض نشد.
کافی است که تنها در این فقره توجه کنیم تا دریابیم چرا سیدابراهیم رئیسی در مناظره‌های انتخاباتی خطاب به روحانی گفت که من مانند شما از سمت روزنامه‌های زنجیره‌ای حمایت نمی‌شوم. موجی که این روزنامه‌ها در این چند روز به راه انداختند واقعا گویای همه چیز است.
روزنامه وطن امروز در شماره دیروز خود نوشت: «در حالی طرفد‌‌اران حسن روحانی طی روزهای اخیر تلاش کرد‌‌ند در ماجرای رای حرام مظلوم‌نمایی کنند که یک مرور کوتاه بر اظهارات انتخاباتی کاند‌‌ید‌‌اها در ایام تبلیغات نشان می‌د‌‌هد نخستین‌بار این حسن روحانی بود که درباره این انتخابات از اصطلاح «رای حرام» استفاده کرد. به عبارتی در انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر حسن روحانی رای حرام را باب کرده است.
او 26 اردیبهشت یعنی 3 روز قبل از موعد رای‌گیری انتخابات دوره دوازدهم ریاست‌جمهوری در اهواز رقیب خود را (سیدابراهیم رئیسی) متهم به تلاش برای گرفتن رای حرام کرد! این بخشی از اظهارات حسن روحانی در اهواز است: «چرا سیاه‌نمایی می‌کنید؟ به خاطر رای؟! رای حرام می‌خواهید بگیرید؟!»
در سند 2030 مفاهیم غیراخلاقی نمی‌بینیم!
روزنامه آرمان در مطلبی با عنوان «پایان دلواپسی2030؟» نوشت: «انتخابات ریاست جمهوری به محلی برای تسویه حساب و اتهام زنی بی‌پایه و اساس برخی اشخاص و جریانات علیه دولت تبدیل شد. یکی از این اتهامات به دولت سند 2030 بود و می‌گفتند چرا دولت سند 2030 را امضا کرده است؟ به قرائت بسیاری از کارشناسان خیلی از افرادی که به سند 2030 اشکال وارد می‌کنند اصلا این سند را نخوانده‌اند و بر اساس شنیده‌ها با این موضوع برخورد می‌کنند. درحالی که سند 2030 یک سند آموزشی است که یونسکو اجرای آن را برعهده دارد و در راستای آموزش و یادگیری با کیفیت، برابر و فراگیر برای همه قدم بر می‌دارد.»
این نوشتار در ادامه آورده است: «طبق این سند رهبران و مردم جهان بر آن هستند که تا سال 2030، به فقر، گرسنگی، خشونت، فساد، قاچاق و... پایان دهند و به سوی کرامت انسانی، صلح، عدالت، رعایت برابری، رفاه، مدیریت پایدار منابع طبیعی، گسترش بهداشت، تامین آب آشامیدنی برای همه، توانمندسازی زنان و دختران، محترم شمردن تنوع فرهنگی، حمایت از اقشار آسیب پذیر، مردمسالاری، بهبود محیط زیست، توسعه مناطق روستایی، توسعه آموزش‌های عمومی و فنی و حرفه‌ای، ترویج تفاهم، اشتغالزایی، و نظایر این‌ها حرکت کنند. هرچه در این متون بگردیم به مفاهیم غیر اخلاقی و مغایر با موازین اسلام بر نمی‌خوریم. مباحث دلواپسان بیش از اینکه کارشناسی باشد از سر غرض‌ورزی است، چون مخالف این دولت هستند هرگونه سندی یا قراردادی که دولت روحانی امضا کند یا توافق کند از دید این اشخاص باطل و خلاف منافع ملی است».
این روزنامه زنجیره‌ای در ادعایی مضحک تاکید کرده است که هرچه در سند 2030 می‌گردد به مفاهیم غیر اخلاقی و مغایر با موازین اسلام بر نمی‌خورد!. حسن رحیم‌پور ازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی و از منتقدان طرح 2030 چندی پیش گفته بود: «این طرح حامل نگاهی است که صریحا می‌گوید هر نوع تربیت دینی و الهی(حتی مسیحی) در مدارس خلاف حقوق کودک و حقوق بشر است! اما آموزش جنسی و پورنو، تحت عنوان حفظ بهداشت، جزء حقوق کودک است، حتی کودکی که بلوغ جسمی و جنسی پیدا نکرده است! یعنی از فردا در مدارس ما، همجنس‌بازها، مشرکین و ... می‌توانند بیایند و آزادانه تبلیغ کنند و کلاس داشته باشند و معلم ما هم حق ندارد بگوید اسلام چنین می‌گوید و چنان می‌گوید!».
کرسی‌های هیئت‌رئیسه را فدای مطهری نکنید!
روزنامه زنجیره‌ای بهار روز گذشته در یادداشتی با عنوان « ترسم نرسی به کعبه ای اعرابی» بار دیگر توهمی بودن اکثریت در مجلس دهم برای اصلاح‌طلبان را مورد تاکید قرار داد و نوشت: «یکبار برای همیشه باید این مسئله حل شود که نتیجه انتخابات94 نشان دهنده آن نیست که اکثریت کرسی‌های مجلس در اختیار جریان اصلاحات است..اینکه در این توهم به سر ببریم که اکثریت مجلس از آن اصلاح‌طلبان است همان خطای محاسباتی است که باعث شد در ابتدای شروع به کار مجلس دهم، عارف بی‌توجه به عدم رای آوری کاندیدای ریاست شود و ظاهرا این بار هم قرار است شاهد معرفی نامزدهایی برای تمامی کرسی‌های هیئت رئیسه باشیم».
این روزنامه زنجیره‌ای در ادامه اقلیت بودن اصلاح‌طلبان در مجلس را بار دیگر به این جریان گوشزد کرد و نوشت : «سیاست محل احساسات گرایی یا دعواهای قبیله‌ای نیست مخصوصا هنگامی که یک جریان سیاسی در مجلس در اقلیت قرار گرفته است. واقعیت آن است که اصولگرایان معتدل منسوب به علی لاریجانی کرسی‌های بیشتری از مجلس را نسبت به سایر جریان‌ها در اختیار دارند... رایزنی، مذاکره و رسیدن به تفاهمی «برد-برد» حتی به قیمت از دست دادن حضور چهره‌ای همچون مطهری در هیئت رئیسه راه منطقی‌تری است تا اینکه وارد فاز تصمیم گیری بر مبنای احساسات شده و تمام کرسی‌هایی از هیئت رئیسه که در اختیار جریان اصلاحی است را از دست داد.»
انتخابات تمام شد، اصلاح‌طلبان سهمشان را می‌خواهند!
روزنامه زنجیره‌ای بهار همچنین در یادداشت دیگری با عنوان « چک اصلاح‌طلبان، پشت گیشه دولت» ، صراحتا سهم اصلاح‌طلبان از انتخابات گذشته را از دولت مطرح کرد و نوشت: «آنچه مسلم است حسن روحانی بدون حمایت اصلاح‌طلبان و بدون ورود جریانات موثر رسانه‌ای و سیاسی اصلاح‌طلبان امکان پیروزی بر رقیب مسلح و قدرتمند خود را نداشته و البته با دقت در مواضع حسن روحانی می‌توان اذعان نمود که رئیس‌دولت دوازدهم نیز بر این امر واقف می‌باشد...این‌بار چک اصلاح‌طلبان و عقبه اجتماعی هوادار این گفتمان سیاسی، پشت باجه دولت دوازدهم در انتظار نقد شدن نشسته است تا پاسخ تمام رفتارهای اخلاق مدارانه اصلاح‌طلبانه را با ورود بیشتر به بدنه اجرایی دولت دریافت نماید.»
اصلاح‌طلبانی تا پیش از این با ایدئولوژی رادیکالی در فضای سیاسی کشور زیست می‌کردند و پیش از این تئوری‌های «خروج از حاکمیت» را به عنوان اپوزیسیون داخلی نظام در سال‌های گذشته کلید زدند ، تا دیروز هم دهه 90 را دهه اعتمادسازی و برگشت جریان اصلاحات به حاکمیت عنوان می‌کردند و امروز هم صراحتا سهمشان را از دولت دوازدهم مطالبه می‌کنند.
آقای عارف چرا به یاد نمی‌آورید؟!
روزنامه شرق در شماره دیروز خود به سخنان عارف پرداخته که خطاب به اعضای شورای شهر گفته شده است.
در بخشی از این نوشتار آمده است: «عارف حاکم‌شدن نگاه سیاسی در اداره شهر را خطرناک دانست و گفت: متأسفانه در گذشته به دلیل نگاه کوتاه‌مدت در برنامه‌ریزی شهری و بعضا حاکم‌شدن نگاه سیاسی در اداره شهر و رویارویی شهرداری و دولت عملا بسیاری از مطالبات بحق مردم زمین ماند و انتظار است در دور جدید که با دولتی همسو مواجه هستیم در خدمت‌رسانی به مردم عملکرد خوبی داشته باشید.»
این نوع نگاه بسیار عجیب است. گویا آقای عارف از یاد برده‌اند که هم مسلکان وی در ادوار گذشته شورای شهر چگونه برخورد کرده و چه کارنامه‌ای را در سیاسی کاری از خود به جا گذاشته‌اند. برای نمونه در دور اول کار اصلاح‌طلبان در سیاسی کاری و سوءاستفاده از فرصت به دست آمده تا به آنجا رسید که منجر به انحلال آن شد.
از طرفی دیگر در همین دوره (دوره چهارم) که رو به پایان است تمام تلاش رسانه‌ها و بسیاری از اشخاص اصلاح‌طلب در حاشیه سازی برای شهردار و شورای شهر سپری شد و کار به آنجا کشید که حامیان دولت در برابر قصور و کم کاری وزارتخانه‌ها به معادل سازی در شورای شهر و شهرداری روی آوردند. حادثه پلاسکو در برابر حادثه قطار سمنان و زمین‌های نجومی برای پوشاندن حقوق‌های نجومی.