نگاهی به دیروزنامههای زنجیرهای
وقتی زنجیرهایها شوکه شدند
مدعیان اصلاحات که از کنارهگیری قالیباف به نفع حجتالاسلام والمسلمین رئیسی هراسان و عصبانی شدهاند، دیروز شوک زدگی خود از این اقدام کارآمد و مؤثر را پشت تحلیلهای بیپایه پنهان کردند.
سرویس سیاسی ـ
در همین زمینه، آفتاب یزد در یادداشتی نوشت: «واقع مطلب آن است که انصراف قالیباف بیش از آنکه «قهرمانانه» باشد «مرده» بوده است و نتوانست موجی ایجاد کند.کافی است این انصراف را با انصراف سال 92 دکتر عارف مقایسه نمایید.رئیس فراکسیون امید وقتی نامه انصراف را منتشر کرد لقب قهرمان گرفت و نه تنها تمام آرای خود را به سمت روحانی منتقل کرد حتی توانست بخش خاکستری جامعه را نیز ترغیب نماید که وارد صحنه شوند. اما انصراف قالیباف آنقدر مشکوک و شبهه ناک بوده است که بسیاری از تحلیلگران اصلاح طلب و اصولگرا در حال تحلیل و پاسخ به یک سوال هستند. رای شهردار به کدام سو میرود؟روحانی یا رئیسی؟».
آفتاب یزد در این یادداشت از کناره گیری اجباری عارف در سال 92، به عنوان اقدامی قهرمانانه نام برده است. این در حالی است که در سال 92، مدعیان اصلاحات فضایی سنگین علیه عارف ساخته و وی را اصلاحطلبی قلابی که از سوی نهادهای امنیتی برای به هم زدن بازی اصلاحطلبان تحریک شده، معرفی کردند. وی سرانجام در حالی که در نظرسنجیها از 7 درصد آرا برخوردار بود با فشار اصلاحطلبان مجبور به انصراف شد و با گلایه و دلخوری کنار رفت.
روزنامه بهار نیز که همچون سایر رسانههای زنجیرهای و حامیان دولت در شوک سنگین ائتلاف نامزدهای جریان انقلابی کشور به سر میبرد، تلاش کرد تا با سیاست فرار به جلو، کنارهگیری قالیباف به نفع حجتالاسلام والمسلمین رئیسی را اشتباه بزرگ و غیرمنطقی و حتی نامتعارف جلوه دهد و به نوعی هراس خود را از این اقدام ارزشی پنهان کند. این روزنامه برای تایید ادعای خود از فرط دستپاچگی توهینی هم به حسن روحانی کرد و نوشت: «اگر در انتخابات92 رای عارف به سوی روحانی آمد به این دلیل بود که این سبد رای نه برای شخص محمدرضا عارف و یا حسن روحانی بلکه رای به مرحوم آیتالله هاشمی رفسنجانی و رهبر جریان اصلاح طلبی کشور بود. اما امروز بخشهایی از جامعه که به واسطه عملکرد شهردار تهران در این شهر به او تمایل پیدا کردهاند قرار نیست تمایلی به حرکت به سمت اردوگاه رئیسی و یارانش را داشته باشند».
اعتراف به عملکرد مثبت قالیباف و متمایل شدن مردم به سمت وی، پس از کنارهگیری از انتخابات جالب توجه است، چراکه تا قبل از آن، از هیچ تهمت و تخریب و توهینی علیه وی و عملکرد 12 ساله اش در شهرداری تهران فروگذار نکرده بودند.
به همین قرار، روزنامه وقایع اتفاقیه نیز شوک زدگی خود از ائتلاف نامزدهای جریان انقلابی و انصراف قالیباف در اتحاد با حجتالاسلام والمسلمین رئیسی به نفع مردم را اینگونه پنهان کرد و نوشت: «فراموش نکنيم که رابطه ميان مانورهاي انتخاباتي قاليباف با سطح جامعه را شعارهاي او پر کرده بودند؛ البته اين اصل براي همه متقاضيان رقابتهاي سياسي وجود دارد ..... پس سقوط آراي او، يک پيام بزرگ قبل از اعلام نتايج انتخابات داشت: «مردم ديگر وعدههاي بدون منطق و پشتوانه اقتصادي را باور نميکنند».
اینکه نگارنده این مطلب براساس چه ملاک و معیاری مدعی سقوط آراء قالیباف شده در حالی که بنا به اذعان سایتهای حامی دولت و رسانههای خارجی آرای وی حرکت صعودی داشته بماند، اما نکته جالب ماجرا آنجاست که این روزنامه در حالی قالیباف را به دادن وعدههای بیپشتوانه متهم میکند که طی روزهای اخیر روحانی و کاندیدای ضربه گیرش جهانگیری و نیز جریان زنجیرهای و ستادیِ حامی آنها، به غیراخلاقیترین شکل ممکن از یک سو به برنامههای ارائه شده از سوی قالیباف همچون پرداخت کارانه به جوانان جویای کار، افزایش سه برابری یارانه و ایجاد 5 میلیون شغل حمله کرده و آنها را وعدههایی بیپشتوانه و غیرکارشناسی عنوان کردند و از سوی دیگر هر سه وعده داده شده از سوی وی را به عنوان برنامههای آتی خود در دولت دوازدهم در صورت پیروزی اعلام کردند!
رواج بیاخلاقی از اتاق جنگ روانی
حجتالاسلام والمسلمین رئیسی در مستند دوم خود از اتاق جنگ روانی پرده برداشت. اتاقی که توسط دولت و اطرافیانش برای فریب افکار عمومی تاسیس شده است. وظیفه اتاق جنگ روانی، تخریب رقبای روحانی است و برای این منظور به همسو کردن و دادن خوراک به روزنامههای زنجیرهای میپردازد.
روزنامه اعتماد در شماره دیروز طی گزارشی با عنوان «یک ماه تبلیغ کرد و رفت!» به کنارهگیری قالیباف به نفع حجتالاسلام والمسلمین رئیسی پرداخت که البته از عنوان گزارش مشخص است که جهتگیری آن «تخریب رقیب» است.
اعتماد در حالی به امری مرسوم ایراد گرفته که پیش از این بارها همین اتفاق در ادوار گذشته و توسط جریان اصلاح طلب رخ داده است. مانند فشاری که همین روزنامهها به عارف برای کنارهگیری به نفع روحانی آوردند.
اما نکته جالب اینجاست که همین روزنامه روز یکشنبه مصاحبهای را با هاشمی طبا انجام داد که در آن ذکر شده بود: «من خودم هم به روحاني راي ميدهم! كنار هم نميروم! خيليها ميگويند كه تناقض است. ميگويم راست ميگوييد ما هميشه در تناقضات زندگي ميكنيم. هيچ اشكالي ندارد!»
حال باید پرسید کدام عمل، امری رایج و شیوهای مرسوم و پذیرفته شده و کدام عمل مضحک است؟! اینکه یکی از نامزدها برای اتحاد و انسجام به نفع دیگری کنار رود یا اینکه شخصی در انتخابات به عنوان نامزد شرکت کند اما بگوید به دیگری رای میدهد! یعنی کسی را شایستهتر از خود پنداشته اما انصراف هم نمیدهد!
در این دوره از انتخابات شاهد مواردی بودیم که در نوع خود برای نخستین بار اتفاق افتاده است. شرکت معاون اول رئیسجمهور در انتخابات با عنوان نامزد «ضربهگیر، پوششی، یدکی، کمک احوالی و در سایه» یکی از آن موارد بود. کسی که از هنگام ثبت نام در انتخابات گفت که به عنوان مکمل روحانی برای شرکت در مناظرهها آمده است. البته همین موضوع گویای ناتوانی رئیس دولت در پاسخ به انتقادهای به حق منتقدان بود.
پرداخت یارانه به مردم افیون است!
روزنامه آرمان دیروز در مصاحبه با یکی از فعالان اصلاح طلب نوشت: «اينكه براي حل مشكل اقتصادي قشر وسیعی از جامعه، شيوه يارانه انتخاب شود، ناشي از تفكر مغازهداري يا حجرهداري است. زیرا براي يك مغازهدار يا حجرهدار طبيعي است كه کمک مستقیم را براي كمك به شاگرد انتخاب كند. اما براي اداره كشور چنين راه حلي افيون است».
جیغ بنفش روزنامههای زنجیرهای و مدعیان اصلاحات از پرداخت یارانه به اقشار ضعیف در حالی است که این جماعت، حمایت از مفسدان کلان اقتصادی و یقه دریدن برای مدیران نجومی حرام خوار را در کارنامه خود دارد.
از صندوق ذخیره فرهنگیان هم بگو!
روزنامه حامی دولت شرق با انتشار اظهارات زنگنه، وزیر نفت در دفاع از دولت روحانی به نقل از وی نوشت: «از زمان هجرت پیامبر اسلام ٤٤ میلیارد ثانیه گذشته، آقای بابک زنجانی هر ثانیه ٣٠٠ تومان و هر ساعت ١٠٨هزار تومان از زمان هجرت پیامبر پول مردم را بالا کشیده است».
فارغ از اینکه بابک زنجانی و امثال او به کدامین دولتها نزدیک بودهاند و اینکه همین شخص ادعا کرد که در زمان انتخابات سال 92 به ستاد روحانی کمکهایی کرده است، از زنگنه میتوان پرسید که آیا چنین محاسبهای را در مورد فساد عظیم صندوق ذخیره فرهنگیان نیز انجام داده است؟
در این فساد عظیم نزدیک 12 هزار میلیارد تومان از اموال فرهنگیان به یغما برده شد. از زنگنه و هیئت دولت انتظار میرود که در این زمینه نیز به افکار عمومی پاسخ دهند.
تحول در معیشت مردم قابل لمس نیست
محمد نعیمی پور، نماینده مجلس ششم و فعال سیاسی اصلاح طلب در گفتوگو با روزنامه شرق ضمن اعلام حمایت اصلاح طلبان از روحانی گفت: «همیشه تا فضای مردم میآمد انتخاباتی شود، طول میکشید. هیچوقت به یاد ندارم زودتر از ٢٠ روز مانده به انتخابات شور و نشاط کامل شود؛ اما در فضای مجازی که امروز بیشترین فعالیت در آن است و ابزار تبلیغاتی گستردهای هم شده، خیلی وقت است مباحث انتخاباتی طرح میشود؛ اما در معابر و خیابانها چیزی مشاهده نمیشود. مردم البته ابهامات زیادی دارند؛ حس آنان این است که هرچه تلاش میکنند به مقصود نمیرسند. در مسائل معیشتی و موضوعات مشابه، برایشان قابل لمس نیست که چقدر اتفاقات مثبتی در این چهار سال افتاده است. شک و تردیدهایی وجود دارد که چه کنیم و نکنیم».
وی در ادامه با بیان اینکه انتظارات مردم بالا است، گفت: «آنها انتظارات بیشتری داشتند؛ اما وقتی مسائل برای آنها باز میشود و از دشواریها، موانع و مسائل داخلی و خارجی که پیش پای دولت دکتر روحانی قرار داده شد سخن گفته میشود، اکثر آنها میگویند بله میدانیم و با وجود این، کارهای قابل دفاعی انجام شده است».
حواله دادن مشکلات به گذشته، یکی از تاکتیکهای حامیان روحانی برای پنهان کردن ناکارآمدی دولت و سرپوش گذاشتن بر ناتوانی و فرسودگی آن در حل مشکلات کشور و مردم بود.
در حالی که روحانی پیش از این حتی آب خوردن مردم را نیز به برجام و عملکرد دولت در این زمینه منوط کرده بود، حال آیا مردم نمیتوانند بپرسند که چرا مشکلاتشان حل نشده است؟!
فرافکنی از نوع پوپولیستی!
روزنامه ایران در یادداشتی به انتخابات ریاست جمهوری و تقابل دو دیدگاه در آن پرداخت و نوشت: «دیدگاه اول که اجرای آن نتیجهای جز رسیدن به یک جامعه توسعه نیافته نیست و دیدگاه دوم در میان راه حرکت برای رسیدن به یک جامعه توسعه یافته است و عزم خود را برای رسیدن به آن جزم کرده است.
در بخش دیگری از این یادداشت آمده است: «دیدگاه اول که با دادن شعارهای عوامفریبانه و پوپولیستی سعی در جمعآوری آرا دارد. وعدههای چند برابر کردن یارانه میدهد. از ایجاد 5 میلیون شغل سخن میگوید. در حالی که به مردم نمیگوید که پرداخت یارانه چهل هزارتومان چه بر سر اقتصاد کشور آورد و چگونه آتش تورم را شعلهور کرد به نحوی که قدرت خرید همان مقدار نا چیز یارانه را بشدت کاهش داد و در نهایت چیزی برای یارانه بگیر باقی نماند. میگویند که 5 میلیون شغل ایجاد خواهند نمود اما به مردم نمیگویند که ایجاد 5 میلیون شغل نیاز به سرمایهگذاری به مبلغ 200 هزار میلیارد تومان دارد که با توجه به مقدار بودجه کشور چگونه این مبلغ را تأمین خواهند کرد. میگویند مالیاتها را افزایش خواهیم داد و حتی صحبت از افزایش صد برابری مالیات میکنند در حالی که به مردم نمیگویند که شرکتها و مؤسسات متعددی که بعضاً تحت نظر خودشان اداره میشود مالیات نمیپردازند. به مردم نمیگویند که اگر بخواهند این گونه ولخرجی نمایند مجبور به استقراض و چاپ پول خواهند شد و نتیجهای جز آنچه که بر سر کشوری مانند ونزوئلا با تورم 1000 درصدی آمد و کشور را در آستانه فروپاشی قرار داد، نخواهد داشت».
البته نگارنده این یادداشت و همچنین حامیان دولت به مردم نمیگویند که همین شعارهای عوامفریبانه و پوپولیستی را که از آن انتقاد میکنند، روحانی در سطح وسیعتری هم وعده میدهد و برخی از آنها را از همین حالا اجرا میکند! راهاندازی سامانه کارورزی در شب انتخابات پس از فیلتر سایت کارانه قالیباف، وعده افزایش یارانه اقشار آسیب پذیر، وام مسکن ۱۲۰ میلیون تومانی برای زوجین، افزایش وام مسکن اولیها به 200 میلیون تومان، توزیع سبد کالا، افزایش حقوق بازنشستگان، توزیع سود سهام عدالت و افزایش مستمری نیازمندان تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد، اختصاص یک درصد از درآمدهای صندوق توسعه ملی به صندوق جامعه عشایری و کاهش سابقه بیمه روستاییان برای بازنشستگی به ۱۰ سال از جمله همین وعدهها و اقدامات پوپولیستی دولت در شب انتخابات است. اما مشکل اینجاست که حامیان دولت با نادیده گرفتن واقعیات و نسبت دادن پوپولیسم به رقبای روحانی، در اقدامی خلاف اخلاق، به دنبال آن هستند که به هر قیمتی روحانی را پیروز انتخابات کنند.