یکی از حواشی همایش حسن روحانی در ورزشگاه آزادی، حرف‌های باران کوثری، بازیگر سینما بود. وی در این همایش، فیلم جدیدی بازی کرد و با حالت بغض‌آلود گفت که در دولت قبل به خاطر انتقاد، ممنوع از کار شد.
این اظهارات کوثری درحالی است که وی جزو آن دسته از بازیگرانی بود که در دوران ریاست جمهوری محمود احمدی‌نژاد، از بیشترین لطف و امکان برخوردار بودند. به طوری که در طول دولت‌های نهم و دهم در بیش از 20 فیلم بازی کرد و چند بار نیز نامزد یا برنده سیمرغ جشنواره فجر شده بود.
ای کاش خانم کوثری که به واسطه پدر تهیه‌کننده و مادر کارگردان خود و همچنین الطاف دولت‌های مختلف، همیشه امکان کار و خودنمایی و دریافت جایزه داشته، اشاره‌ای هم به هزاران همکار خود که در چهار سال گذشته بیکار بودند هم می‌کرد.
لیلی رشیدی دیگر تبلیغاتچی حسن روحانی چند روز پیش در روزنامه زرد آفتاب یزد، به هواداران دیگر نامزدهای ریاست‌جمهوری توهینی وقیحانه کرد!
ظاهراً مدعیان روشنفکری، دروغگویی و توهین  را از لوازم منورالفکری و حقوق و طلب خود تلقی می‌کنند و آزادی بیان را در انحصار همپالگی‌های خود می‌دانند و بس!
خوب است این مدعیان همیشه طلبکار توضیح دهند چه نسبتی با مردم عادی و آرمان‌ها و خواسته‌های آنها دارند و چرا همواره بین آنها و توده‌های مردم فاصله‌ نجومی است؟