علیرضا محمودی پارسا یک بار مجروح شد و در بیمارستان به علت جراحت شدید از ناحیه صورت و گلو بستری بود و به محض بهبودی مجددا به جبهه می‌رود.
علیرضا محمودی در ۲۷ بهمن ماه بر اثر اصابت خمپاره و گلوله از ناحیه شکم و سینه به شدت مجروح شد و نیروهای امدادی وی را به بیمارستان آیت‌الله کاشانی در اصفهان منتقل کردند. وی پس از تحمل دو روز درد شدید، در نیمه شب جمعه ۲۹ بهمن سال ۶۱ در حالتی که حضور مقدس ابا عبدالله(ع) را بر بالین خود احساس می‌نمود و بر ایشان سلام می‌داد، جان خود را تقدیم جانان کرد.
بخشی از وصیت‌نامه شهید:
آمریکای جهانخوار و هم‌پیمانانش برای شکست این انقلاب حداکثر تلاش خود را می‌کنند، اما ما می‌دانیم ید‌الله فوق ایدیهم، دست خدا بالاترین دست‌هاست و این دست خداست که توطئه‌های دشمنان جهانخوار را درهم می‌کوبد.
سعی کنید امام را یاری دهید و بیشتر به سوی جبهه‌ها روانه شوید و بدانید کمک به رزمندگان اسلام، کمک به لشکر امام زمان است.
ای ملت مسلمان سراسر جهان به‌پا خیزید و توطئه‌های ابرنکبتان خونخوار را درهم کوبید. به پا خیزید و آسوده ننشینید که دشمنان اسلام در کمین هستند. اگر آسوده بنشینیم آنها به‌پا می‌خیزند و قیام می‌کنند. قیام کنید آخر مگر امام خمینی شما را رهنمود ندادند که چرا قیام نمی‌کنید چرا ساکتید؟ مسئولیت شما در مقابل اسلام و مستضعفان بالاتر از این حرف‌هاست.