عليرضا از كودكي به مباني اسلامي آشنا گرديد و در راه احياء آن مي كوشید. وي پس از تعطيلي دانشگاه بعد از مدتي بسيج شهرستان آباده را تشكيل داد و به اتفاق دوستان خود راهي جبهه‌هاي جنوب شد و در مدتي كه در جبهه بود از خود فداكاري‌ها و حماسه‌ها نشان داد تا اينكه در عصر روز 11 دی 1359 به دنبال يك ماموريت بر اثر تركش راكت در منطقه سليمانيه به شهادت رسيد .
در بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید دانشجو «علیرضا امامی» می‌خوانیم:
به نام او كه همه چيزم از اوست. به نام او كه زندگيم در جهت اوست. به نام او که زنده به اويم. به نام او كه از اويم. به نام او كه به اويم. زندگيم به خاطر اوست. شدنم در جهت اوست. بودنم از اوست. رفتن به اوست. يادم اوست. جانم اوست. معشوقم اوست. معبودم اوست. مقصودم اوست. مرادم اوست. اميدم اوست. احساسش مي‌كنم با قلبم؛ با ذره‌ذره وجودم؛ با تمام سلول‌هايم احساسش مي‌كنم اما بيانش نتوانم كرد. ‌ای تمام وجودم به یادت هستم به یادم باش که بی‌تو هیچ و پوچم...