سال اول راهنمایي بودم كه جنگ ايران و عراق شروع شد و آن زمان بود كه كمي از قرآن و مقام والاي انساني و ... را در سطح همان سنين درك كردم در سال سوم با چندي از همكلاسی‌هاي روشنفكر و حزب‌اللهی آشنا شدم و در كلاس‌هاي فرهنگي شركت كردم و در بسيج كانون ثبت‌نام كردم. بعد از مدتي با نماز جمعه و دعاي كميل آشنایي بيشتر پيدا کردم. سال سوم متوسطه بودم كه با اعلام پيامي از امام به اين مفهوم كه «هر كسي قدرت اسلحه گرفتن را دارد بايد به جبهه برود و اگرنه بايد در پشت جبهه به نحو احسن كار و تلاش كنند و رزمندگان را ياري نمایند» و من حسرت مي‌خوردم به حال رزمندگان و شهيدان. سال چهارم با عمليات‌های پشت سر هم و آوردن شهيداني كه يا از دوستانم بودند يا از بچه‌هاي مدرسه، در قلبم نفسي دميده شد و اين اراده در من قويتر شد كه اگر درست درس بخوانم در آينده ممكن است براي اين مملكت مفيد باشم ولي اگر به جبهه بروم و تفنگ اين شهيدان را از زمين بلند كنم اسلام محفوظ خواهد ماند. فرازی از وصیت‌نامه شهید: برادران و خواهران، متوجه باشيد كه در قرآن و سنت و عقل، آسايش و رفاه موجب كمال و سعادت معرفي نشده. بلكه جهاد و صبر بر مشكلات از عوامل تكامل و استكمال نفس بشري ابلاغ شده. بشر در پرتو تحمل سختي‌ها جانش صيقل مي‌يابد. مواهب الهي، با صبر يافت مي‌شود و لذت مي‌بخشد، نعمت‌هاي الهي اگر همراه با تحمل سختي‌ها، شكرگزاري و عبادت خدا نباشد، ولي اگر دل را به خدا بسپارد، همه چيز براي او نعمت مي‌شود.  شهید «محمد فرهادپور» 19آبان ١٣٤٧دیده به جهان گشود ‌و ‌٢١ آبان ١٣٦٦ در سردشت به شهادت رسید.