حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای صبح یکشنبه (10/2/1396) در ابتدای درس خارج فقه خود در حسینیه‌ امام خمینی(رحمهًْ‌الله علیه) به بیان شرح حدیثی تربیتی از حضرت امام جعفر صادق(علیه‌السلام) در موضوع «شکر‌نعمت و کفران نعمت» پرداختند. پایگاه اطلاع‌رسانی رهبر انقلاب خلاصه‌ای از متن بیانات معظم‌له در این باره را منتشر کرده که به شرح زیر است.
عَن أَبِی عَبدِاللهِ جَعفَرِ بنِ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِمَا السَّلَامُ) قَالَ: طُوبى لِمَن لَم یُبَدِّل نِعمَةَ اللهِ کُفراً  طُوبى لِلمُتَحابّین فِی الله. (۱)
طُوبى لِمَن لَم یُبَدِّل نِعمَهًْ اللهِ کُفراً
این بسیار مطلب مهمّی است: مسئله‌ تبدیل نعمت خدا به کفران؛... گاهی خدای متعال نعمتی به انسان داده است؛ فرض بفرمایید نعمت «بیان»، خب نعمتی است؛ می‌توان این نعمت را در راه ترویج معارف الهی به کار برد، میتوان هم آن را در جهت عکس به‌کار برد؛ این نعمت را اگر کسی در جهت عکس مقاصد الهی به کار ببرد، کفران این نعمت را کرده، نعمت را تبدیل کرده است به کفر.
فرض بفرمایید داشتن مال دنیا یک نعمت است؛ مال دنیا، نعمتی است که خداوند به بعضی عنایت می‌کند؛ میتوان با این نعمت، درجات عالیه را کسب کرد -صدقه  داد، انفاق کرد، کسانی را از بدبختی و از هلاکت و گرسنگی نجات داد- می‌توان هم بعکس، این پول را در راه‌های فساد، در راه‌های حرام،  در راه اشاعه‌ محرّمات، در راه افساد خود و دیگران به کار برد؛ این کفران نعمت الهی است.
قدرت و توانایی مدیریت و احراز مناصب مدیریتی یک نعمت است؛ یک روزی بود که ما و شما باید همین‌طور در جریان تصمیم مدیران جامعه -که به دشمنان دین و دشمنان کشور وابسته بودند- حرکت می‌کردیم، بدون اینکه اختیاری داشته باشیم؛ امروز، بسیاری از خود ما جزو مدیران کشور هستیم -در هر بخشی که هستیم، در هر حدّی که هستیم- و قدرت ایجاد مسیر، تغییر مسیر، تصحیح مسیر را خدای متعال به ما داده است؛ خب این یک نعمت است. این نعمت را چه‌جور مصرف می‌کنیم؟ اگر در جهت خدمت به مردم و هدایت جامعه به آن سمتی که مطلوب دین خدا است این مدیریت به‌‌کار رفت، خب این شکر نعمت است؛ اگر چنانچه در این جهت به‌کار نرفت، معطل ماند یا عکسش به‌کار رفت، این کفر نعمت است. گاهی این کفران نعمتها، به‌حدی است که قابل جبران
 هم نیست...
ــــــــــــــــــــ
1ـ امالی طوسی، مجلس اوّل، ص ۲۱
از امام جعفر صادق(علیه‌السلام) روایت شده است که حضرت فرمودند: «خوشا به حال کسی که نعمت خداوند را به کفران [نعمت] تبدیل نکند و خوشا به حال آنان‌که براى خدا به یکدیگر علاقه دارند».