اشاره
آمریکا با ذات و ماهیت نظام جمهوری اسلامی که برآمده از انقلاب اسلامی سال 57 است مشکل دارد و در طول 4 دهه گذشته تمام تلاش خود را  علیه نظام مقدس کشورمان به کار گرفته است؛ جمهوری اسلامی اما در طول این سال‌ها به عنوان سدی مستحکم مقابل منافع نامشروع آمریکا در جهان اسلام و به ویژه در منطقه غرب آسیا ایستاده و با رهبری جبهه مقاومت بسیاری از نقشه‌های شیطانی شیطان بزرگ را نقش بر آب کرده است. «آندریو کوریبکو»، محقق و کارشناس روسی، نویسنده کتاب «جنگ‌های ترکیبی» و تحلیلگر شبکه «راشا تودی» اما در یادداشتی برای کیهان به ما می‌گوید که دشمنی غرب و مخصوصا آمریکا با جمهوری اسلامی تا کجا ادامه خواهد یافت.
سرویس خارجی

اولین موضوعی که درباره تحریم‌های ضد ایرانی غرب باید مورد ملاحظه قرار گیرد آن است که موضوع اعمال فشار بر ایران در آمریکا و اروپا به طور جداگانه باید مورد ملاحظه و کنکاش قرار گیرد. بدون شک تنها هدف آمریکا درباره جمهوری اسلامی ایران تغییر کلی رژیم است و آنها از هیچ تلاشی برای رسیدن به این هدف مضایقه نخواهند کرد. طبعا فشار اقتصادی و تحریم‌های از این دست روشی برای به تسلیم واداشتن ایران است و تا وقتی که بتواند نظام ایران را تضعیف کند به قوت خود باقی خواهد ماند.
 بنابراین در راستای همین سیاست، اگر آمریکا به این نتیجه برسد که عقب‌نشینی از تحریم‌ها آن‌ها را به تغییر رژیم نزدیک می‌کند، همین کار را انجام خواهد داد. «شاید» برای همین بود که آمریکا در دوران اوباما بخشی از تحریم‌ها را معلق کرد، تا این‌طور به ملت ایران القا کند، که آمریکا دیگر با این کشور و مردم آن مشکلی ندارد و خصومت گذشته نیز از بین رفته است. اما همزمان از تحرکات گروه تروریستی داعش در نزدیکی مرز ایران حمایت کرد، به منافقین رسمیت ‌بخشید و آن‌ها را از سوی سعودی‌ها به صحنه سیاسی بر‌گرداند و از گروه‌های جدایی‌طلب در گوشه و کنار ایران نیز حمایت ‌نمود. این مسائل نشان می‌دهد وعده لغو تحریم‌ها نشان‌دهنده ایجاد تغییرات اساسی در سیاست‌های آمریکایی‌ها نیست و این فقط استراتژی مقطعی آن‌هاست. اگر چه برخی از جمله در داخل ایران فریب ظاهر این امر را خوردند و به خیال خود ‌خواستند تا رابطه نزدیکی با آمریکا برقرار کنند. این مسئله نیز باید مورد توجه قرار بگیرد که مسئله ایران با کشوری همانند چین فرق می‌کند و حذف ایران از تعاملات اقتصادی ضربه سنگینی به اقتصاد آمریکا نخواهد زد، مگر آنکه ایران از لحاظ اقتصادی آنقدر قوی شود که تحریم اقتصادی این کشور، آمریکا را به زحمت اندازد.
 اما راجع به اروپا قضیه فرق می‌کند، اگر کشورهای این منطقه بتوانند تا حدودی مستقل عمل کنند قطعا همانند آمریکا در تصویب و گسترش تحریم‌ها زیاده‌روی نخواهند کرد.
اروپایی‌ها از هر فرصتی استفاده می‌کنند تا به توافقی برد- برد برسند چراکه تحریم اقتصادی ایران خسارت برای اروپایی‌هاست. ایران و اروپا در زمینه اقتصادی می‌توانند هم‌افزایی داشته باشند، مخصوصا پس از سال 2008 که اروپا در سراشیبی و بحران اقتصادی قرار گرفت. برای همین بود برخی از این کشورهای اروپایی مشتاق توافق هسته‌ای بودند. در نهایت باید تصریح کنم که سیاست‌های تخاصمی آمریکا و اروپا نسبت به ایران از جمله اعمال تحریم‌های ظالمانه به پایان نخواهد رسید تا وقتی که اساس و بنیان این دو هویت در ضدیت با هم قرار دارند. در عین حال باید دانست که آمریکا از هیچ تلاشی که جمهوری اسلامی را تضعیف کند، دست نخواهد کشید.
 روسای جمهور آمریکا  در مواجهه با ایران در واقع یک هدف را دنبال می‌کنند اما در بعضی از اوقات استراتژی‌های متفاوتی دارند. ولی در نهایت هدف همان است که در اول این یادداشت ذکر کردم و آن تضعیف جمهوری اسلامی ایران است و در این هدف فرقی بین اوباما و ترامپ وجود ندارد. راهبردهای متفاوت این دو برای رسیدن به آن هدف نباید ایران را به این اشتباه بیندازد که آنها هدف متفاوتی را در مقابل جمهوری اسلامی ایران دنبال می‌کنند.