حضرت علی(ع)، خانه‌زاد خدا
محمد محمدی اشتهاردی
براستی سالی که نکوست از بهارش پیداست، ما در سراسر روی زمین مکانی مقدس‌تر و شکوهمندتر از کعبه نداریم، خانه‌ای که کانون توحید، مطاف اهل یقین و پرستشگاه پیامبران و یکتاپرستان، از عصر حضرت آدم(ع) تاکنون بوده و قبله مسلمانان تا پایان دنیا است. آیا مناسب است چنین مکان عظیم محل‌زایش گردد؟ ولی عظمت نورانیت امیرمؤمنان علی(ع) آن گونه است که خداوند خانه خود یعنی کعبه را محل ولادت آن حضرت قرارداد و وجود نورانی او در چنان مکان ارجمندی چشم به جهان گشود.
این مطلب در روایات متعدد، از طرق شیعه و سنی نقل شده، تا آنجا که علامه امینی در کتاب ارزشمند الغدیر، آن را از شانزده کتاب مورد اعتماد اهل تسنن نقل کرده است(1) توضیح اینکه: ابوطالب پدر بزرگوار حضرت علی(ع) با دختر عمویش فاطمه دختر اسد بن هاشم ازدواج کرد، این دو همسر پاک و خداپرست، دارای فرزندانی شدند، تا آن هنگام که حدود ده سال قبل از بعثت فرا رسید، آنها در شهر مکه می‌زیستند، فاطمه به وجود حضرت علی(ع) حامله بود، او که رابطه محکم و استوار با خدا داشت، همواره کنار کعبه می‌آمد و به طواف کعبه و راز و نیاز با خدا می‌پرداخت، تا اینکه در آستانه وضع حمل دیدند او کنار کعبه دست به دامن کبریائی خدا بلند کرده و چنین زمزمه می‌کند:
«پروردگارا! من به تو و به پیامبران و آنچه از جانب تو آورده‌اند ایمان دارم، من سخن جدم ابراهیم خلیل(ع) را تصدیق می‌کنم، همو که ساختمان کعبه را بازسازی کرد، پروردگارا! به حق آن کسی که این خانه را ساخت و به حق این مولودی که در رحم دارم، وضع حمل مرا آسان گردان!»
در همین لحظه به فرمان خدا دیوار کعبه شکافته شد، فاطمه(س) به درون کعبه وارد گردید، سپس آن دیوار به هم پیوست، حاضران مبهوت و شگفت‌زده شدند، شگفتی دیگر اینکه می‌خواستنددر کعبه را باز کنند، تا به تصور خود فاطمه بنت اسد را نجات دهند، هیچ کلیدی نمی‌توانست آن را بگشاید و هیچ کلنگی در ساختمان کعبه اثر نمی‌کرد، همه مردم مکه از این حادثه بزرگ اطلاع یافتند و دریافتند که از امور عادی نیست بلکه از امر الهی است. سه روز از ماجرا گذشت، ناگاه دیدند فاطمه(س) از درون کعبه بیرون آمد، در حالی که کودکی نورانی در آغوش داشت، اطراف او را گرفتند، احوال او را می‌پرسیدند، هر کس سؤالی می‌کرد و سخنی می‌گفت، فاطمه(س) خطاب به آنها چنین فرمود: «وقتی که وارد خانه کعبه شدم، از میوه‌های بهشتی که در آنجا بود خوردم، فرزندم متولد شد، وقتی که خواستم از آنجا بیرون آیم، از منادی غیبی شنیدم که گفت: ای فاطمه! نام این فرزند را «علی» بگذار، که خداوند علی اعلی می‌فرماید: من نام او را از نام خود گرفته‌ام.»(2)
ابن صباغ مالکی که از دانشمندان معروف اهل تسنن است در این باره می‌نویسد: «فرزند پاک از نسل پاک، در جای پاک به دنیا آمد، چنین شکوهی از چه کسی دیده شده است؟ شریف‌ترین مکان حرم، مسجدالحرام است، شریف‌ترین مکان مسجد، کعبه است، هیچ کس جز علی(ع) در کعبه دیده به جهان نگشود، بنابراین کودک کعبه، دارای شریف‌ترین مقام‌هاست، مولودی که در بهترین روزها (جمعه) در ماه صلح و صفا (رجب) در خانه خدا، جز امیر مؤمنان علی(ع) کیست؟»(3)
آلوسی بغدادی صاحب تفسیر معروف روح‌المعانی می‌نویسد: «تولد علی(ع) در کعبه در میان ملل جهان مشهود و معروف است و تاکنون کسی به این فضیلت دست نیافته است.»(4)
نکته جالبی که در دعای فاطمه مادر علی(ع) هنگام درد زایمان در کنار کعبه وجود داشت این بود که گفت: «خدایا تو را به حق کودکی که در رحم من است تولد این کودک را بر من آسان فرما.» از این عبارت فهمیده می‌شود که فاطمه(س) به مقام ارجمند علی(ع) پی برده بود، که خدا را به حق او و به حق ابراهیم خلیل(ع) سوگند داد، این مطلب بسیار ارزشمند و عمیق، ما را به یاد حدیث جالبتری می‌اندازد که دانشمند معروف اهل تسنن ابن ابی‌الحدید آن را نقل کرده، او چنین می‌نویسد: «از امیر مؤمنان علی(ع) روایت شده فرمود: از پیامبر(ص) تقاضا کردم تا برایم از درگاه خدا طلب مغفرت کند، برخاست و دستهایش را به سوی آسمان بلند کرد و چنین گفت: «اللهم بحق علی عندک اغفر لعلی؛ خدایا به آن حقی که علی(ع) در پیشگاهت دارد علی را بیامرز.» عرض کردم ای پیامبر خدا! این چه گونه دعایی است؟ فرمود: «او احد اکرم منک علیه فاستشفع به الیه؛ آیا هیچ کس در پیشگاه خدا گرامی‌تر از تو وجود دارد تا او را در درگاهش واسطه قرار دهم؟!»(5)
آری این است شمه ای از عظمت مقام علی(ع) به امید آنکه با پیروی از این اسوه بزرگ جهان و تاریخ، سعادت همه جانبه دنیا و آخرتمان را بیمه کنیم.
پانوشت‌ها:
1- الغدیر، ج 6، ص 23.
2- کشف الغمه، ج 1، ص 83.
3- فضول المهمه ابن صباغ.
4- شرح قصیده عبدالباقی افندی، ص 15.
5- شرح نهج‌البلاغه ابن ابی الحدید، ج 20، ص 316.