تمام مشکلات از اینجا پیدا می‌شود که انسان یا سیطره بر نفس خود ندارد و قوای نفسانی او را به بازی می‌گیرند و یا اگر بر نفس خود هم تسلط داشته باشد به دام جهالت می‌افتد. تمام مصیبت‌ها از این دو مورد می‌باشد و انبیاء برای اصلاح این دو امر آمده‌اند. در خصوص اول(تسلط نفس)، وظیفه آنها یُزَکِّیهِم است و در خصوص دوّم (افتادن در دام جهالت) یُعَلِّمُهُم.
گاهی انسان هنر مدیریت ندارد اما بر نفس خود سیطره دارد. آیت‌الله بروجردی در تویسرکان وکیلی داشتند. وقتی دیدند ایشان در مدیریت حوزه توان لازم را ندارند، وکالت را از او گرفتند. آن شخص بالای منبر رفت و گفت: مردم، نایب برحق امام زمان حضرت آیت‌الله العظمی آقای بروجردی وکالت به من داده بودند ولی وقتی دیدند من لیاقت این کار را ندارم، وکالت را از من گرفتند. من از امروز وکیل آقای بروجردی نیستم لطفاً دیگر به من مراجعه نکنید.
یکی از علمای اخلاق که این قضیه را برای ما تعریف می‌کردند بعد از تعریف گفتند: تقوا یعنی این؛ یعنی اگر قابلیت نداری تقلّا نکن، باصفا باش.
آقا رسول الله به یکی از اصحاب خود فرمودند: «إِنِّي اُحب لک مُا اُحب لنفسی إِنِّي أَرَاكَ ضَعِيفاً فلا تامرن عُلی اثنین ولا تولّینّ مال یتیم» من آنچه را برای خودم دوست دارم برای تو نیز دوست دارم، اما به تو سفارش می‌کنم که حتی بین دو نفر هم مدیر نشوی چون تو لیاقت مدیریت نداری، مدیریت مالی هم نداری. پس مبادا نسبت به مال یتیمی مدیریت بکنی. (صحیح مسلم ج3ص1457)
وقتی انسان ساخته و پرداخته شد، در چنین مواردی می‌گوید: چشم! اما در جامعه ما وقتی مدیری را بر می‌دارند، گاهی غوغایی به پا می‌شود که گویی مدیریت را از پدرش به ارث برده است.
کانال رسمی آیت‌الله سید حسن عاملی
https://telegram.me/seyed_hasan_ameli