شورای عالی ورزش و کارکردهایش(نکته ورزشی)

سیدسعید مدنی
چند روز پیش در لابلای خبرها خواندیم ریاست محترم جمهور اعضای جدید شورای عالی ورزش را منصوب کرده است. اصل این خبر مایه خوشحالی بود و وقتی در بین اعضای جدید به نام‌های آشنایی چون محمود خسروی‌وفا و علیرضا دبیر برخوردیم، بیشتر خوشحال شدیم. اولین دلیل خوشحالی ما این بود که بالاترین مقام اجرائی کشور به شورای عالی ورزش توجه و حداقل نیم نگاهی داشته است.
 این شورا بی تعارف، یکی از تشکیلات صوری و خنثی در کشور ماست که گهگاه خبری فرمالیته درباره‌اش می‌شنویم و سالی حداکثر شش ماه جلسات آن برگزار می‌شود، بدون اینکه شاهد تغییرات مؤثری در کم وکیف و روند حاکم بر ورزش باشیم. اگر شورای عالی ورزش با اقتدار نقش خود را ایفا کند و کارکردها و وظایف رسمی و تعریف شده آن جدی گرفته شود، شک نداریم که می‌تواند منشأ خدمات مهم و تحولات مؤثری باشد و حداقل مانع خیلی از کجروی‌ها و انحرافاتی شود که به جان ورزش افتاده است.
دلیل دیگر خوشحالی ما این است که در انتخاب اعضای جدید به دو اصل مهم یعنی «لیاقت و توان مدیریتی» و همچنین «تخصص ورزشی» بها داده شده است. نامبردگان از جمله خدمتگزارانی هستند که در سال‌های اخیر به شیوه‌های گوناگون یار ورزش بوده و بار آن نبوده‌اند و با عملکرد خود در نقش‌های مختلف ورزشکاری و مدیریتی خدمت کرده و به کرات باعث افتخارآفرینی در میادین بین‌المللی و المپیک‌ها و پارالمپیک‌ها و... شده‌اند و موجبات شادی مردم را فراهم آورده‌اند و این اصل مهم و تجربه شده را عملا اثبات کرده‌اند که هر جا ورزش دست کاردان و متخصص و اهل فن بوده، ‌پیشرفت کرده و افتخار خلق کرده است.
 امیدواریم این دو عزیز در کنار سایر همکارانشان- و خاصه رئیس‌جمهور محترم که خود «ورزشی» است و اهل پا به توپ شدن- به شورای عالی ورزش هویت و نقش بایسته را برگردانند و در این عرصه که چنان‌که بالاتر اشاره شد می‌تواند نقش مهمی داشته باشد، منشأ خدمات و اصلاح و تحولات مؤثر شوند.
لازم است این نکته را هم بگوئیم که امیدواریم نحوه انتخاب افراد اشاره شده از سوی رئیس‌جمهور، الگو و راهنمای مسئولان ورزش قرار بگیرد و تخصص و شایسته‌سالاری ملاک اصلی انتخابات و انتصاب‌ها باشد. اتفاقا مسئله تخصص و میدان دادن به اهل فن از شعارهای اصلی آقای رئیس‌جمهور از ابتدای کار بوده است، شعاری که بی‌تعارف در ورزش به آن بهای لازم داده نشده و معیار تعیین مسئولیت‌ها پیش از آنکه تخصص و کاربلدی باشد، کماکان رفیق‌بازی و جناح گرایی و قبیله سالاری و این‌گونه ملاک‌های غلط جاهلیتی است. امیدواریم همکاران آقای رئیس‌جمهور با وفادار ماندن عملی به شعار «تخصص گرایی» ایشان و همچنین انتصاباتی که در شورای عالی ورزش انجام داد، این نقص بزرگ را از دامن ورزش ایران بزدایند، سیستم جذب و دفع مدیریتی را اصلاح کنند، به مدیران کاربلد بیفزایند و از آن طرف، نامدیران تحمیلی و مدیرنماهای سفارشی را تار و مار کنند.