سالگرد شهادت سردار حسن طهرانی مقدم
دانشمندی که ایران را به قدرت موشکی تبدیل کرد
دفتر پژوهشهای مؤسسه کیهان
پس از آغاز جنگ تحمیلی، صدام با موشکهای اسکاد، بارها و بارها شهرها و مناطق مسکونی ایران را هدف قرار داد و مردم بیگناه اعم زن و کودک و پیر و جوان را به خاک و خون کشید. اما نیروهای مسلح ایران، هیچ موشک دوربردی در اختیار نداشتند تا پاسخ صدام را داده و او را از ارتکاب جنایات بیشتر بازدارند. در دوران پیش از انقلاب، علی رغم تمامی مزدوری و نوکری و خوش رقصیهای شاه برای آمریکا و غرب و سرازیر شدن ابزار و آلات مختلف جنگی به ایران اما همواره از فروش سلاحهای استراتژیک از جمله زیردریایی و همین موشکهای دوربرد خودداری میورزیدند.
بر همین اساس تصمیم گرفته شد، 13 نفر از یگان توپخانه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، برای گذراندن آموزش نظامی پرتاب موشکهای دوربرد عازم كشور سوریه شدند تا بتوانند پس از گذراندن دورههای آموزشی، اولین یگان موشكی ایران را راهاندازی كنند. پس از مذاکرات متعدد و در نظر گرفتن محدودیتهای دو کشور سوریه و لیبی برای تحویل موشکهای زمین به زمین «اسکاد بی» به ایران، بالاخره با این دو کشور برای ارائه آموزشها و تحویل موشكهای «اسكاد بی» توافق حاصل شد.
یک سردار جوان پای کار آمد
حسن طهرانیمقدم، جوان خوشفكری كه فرماندهی توپخانه سپاه را هم برعهده داشت، به همراه 12 نفر دیگر و 2 مترجم زبان عربی، برای اعزام به دوره آموزشی شلیك موشك انتخاب و پنجشنبه 3 آبانماه سال 1363 راهی سوریه شدند.
طهرانی مقدم که کار خود را با تجهیز توپخانه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی آغاز کرده بود و سپس راهاندازی فرماندهی واحد موشکی سپاه را برعهده گرفت، برای مقابله با موشکهای روسی و آمریکایی صدام که خانه و کاشانه مردم ایران را هدف قرار میدادند، با گروهی از یاران و همفکرانش، کاری شبانهروزی را برای ساخت موشکهای زمین به زمین آغاز کرد.
آموزشها از 12 آبانماه سال 1363 در پادگان تیپ 155 موشكی ارتش سوریه در دمشق آغاز شد. با وجود همه مشكلات، حسن طهرانی مقدم و تیمش، آموزشهای لازم را فراگرفته و جزوههای فراوانی كه حاصل چند ماه آموزش مستمر و فشرده بود، از فرآیندهای مختلف تست، آمادهسازی، پرتاب و... تهیه كردند.
دوره سه ماهه آموزش موشكی به پایان رسید و فرماندهان جوان ایرانی كه حالا دیگر اولین فرماندهان موشكی جمهوری اسلامی ایران بودند، 11 دی ماه سال 1363 راهی تهران شده و سپس به كرمانشاه رفتند تا در پادگان شهید منتظری كاری بس بزرگ را پایهگذاری نمایند، یعنی آغاز فاز عملیاتی «تیپ موشكی حدید».
این تیپ را «امیرعلی حاجیزاده» كه آن روزها فرمانده جوانی از یگان توپخانه سپاه بود، راهاندازی كرد تا وقتی حسن طهرانی مقدم و تیمش به ایران بازمیگردند، سازوكار و بسترهای لازم برای آغاز فعالیت اولین تیم موشكی سپاه فراهم باشد.
اولین موشک شلیک شد
بالاخره با تلاش و خون دل خوردنهای بسیار، ایران موفق شد فقط 5 فروند موشک زمین به زمین دریافت نماید. موشكهای «اسكاد بی» كه لیبی وعده داده بود، وارد كشور شد و آماده شلیك بودند. حالا همه چیز فراهم شده بود، تا ایران در جبهههای نبرد با دشمن بعثی، یك شوك بزرگ به ارتش متجاوز صدام وارد كند.
اولین موشک زمین به زمین دور برد ایران، نیمه شب 21 اسفند 1363 آسمان کرکوک را شکافت و به پالایشگاه این شهر برخورد کرد. اما بازهم حضرت امام اجازه نمیدادند حتی در مقام پاسخ و بازدارندگی، شهرهای عراق که شامل مناطق مسکونی میگردید و حتی در ابتدا شهر بغداد با موشک هدف قرار داده شود. امام معتقد بودند که با هدف قرار دادن یک منطقه اقتصادی مانند کرکوک شاید بتوان صدام را از ادامه جنگ شهرها بازداشت و به اصطلاح با وی و اربابانش اتمام حجت نمود.
در ابتدا صدام و بعثیها باور نمیکردند ایران موشکهای دور برد زمین به زمین در اختیار داشته باشد و برخورد موشک به پالایشگاه کرکوک را ناشی از مسئله دیگری مانند انفجار دانستند. بنابراین بازهم به موشکباران شهرها و مناطق مسکونی ایران ادامه دادند تا اینکه بالاخره امام اجازه دادند مکانی اقتصادی در بغداد هدف قرار داده شود.
ماجرا از یک موشک قرضی شروع شد
اما این مقصد و مقصود یگان موشکی ایجاد شده و سردارانی همچون حسن طهرانیمقدم نبود. آنها در همان قدم نخست تمامی موشکهای محدود زمین به زمین «اسکاد بی» را که از لیبی و سوریه دریافت کرده بودند برای عملیات اختصاص نداده، بلکه یکی از آنها را به بخش تحقیقات منتقل کرده و برای ساخت این نوع موشکها در کشور، شروع به بررسی و آزمون و پژوهش نمودند.یعنی طهرانی مقدم و یارانش یکی از همان معدود موشکهایی که به ایران رسیده بود را نگاه داشتند و کار مهندسی معکوس بر روی آن را آغاز نمودند.
برخی از دستاندرکاران صنعت موشکی ایران به خاطر دارند که سردار حسن طهرانیمقدم و یارانش، آن یک عدد موشک زمین به زمین را که با هزار ترفند از لیبی گرفته شده بود، به صورت مخفیانه و به دور از چشم نظامیان لیبی، به محل خاصی منتقل کردند تا سیستمهای مختلف آن را بررسی نموده و سپس با مهندسی معکوس، نمونه داخلیاش را بسازند.
ضمن اینکه لیبیاییها قصد داشتند با سوءاستفاده از این موقعیت نیاز ایران به موشک، برخی مقاصد خود را عملی کرده و اهداف دیگری را در دیگر کشورهای همسایه ایران مورد اصابت موشک قرار دهند که با مخالفت شدید فرماندهان ایرانی مواجه شدند.
کارشناسان لیبیایی که برای پرتاب موشکها به ایران آمده بودند پس از اطلاع از این موضوع، نه تنها به کشور خود بازگشتند، بلکه برخی از قسمتهای حساس موشکها را جدا کردند تا هرگونه عملیات بر روی آنها ناممکن شود.
حالا حسن طهرانی مقدم و یارانش مانده بودند با پرتاب موشکهایی که تا به حال تجربه نکرده و از طرف دیگر ناقص شده بودند. اما به حول و قوه الهی و با تلاش شبانهروزی در حالی که از یک طرف ضرورت پاسخ گویی و بازداشتن صدام از ادامه موشکباران مناطق مسکونی و به شهادت رساندن مردم بیدفاع، تسریع در کار را میطلبید و از طرف دیگر هم کار سخت و پیچیده تکمیل موشکها را برعهده داشتند، سرانجام به فناوری راهاندازی و پرتاب موشک دست یافتند.
دومین موشک، اولین دستاورد یگان موشکی سپاه
صبح 23 اسفند 1363، خبر مهمی رسانههای جهان را تکان داد؛ موشک زمین به زمین دور برد ایران، بانک رافدین (از مهمترین مراکز اقتصادی بغداد) را در نزدیکی کاخ صدام مورد اصابت قرار داد. در برابر این خبر علاوه بر دنیا، لیبیاییها هم شگفت زده شدند که چگونه ایرانیها، به تنهائی توانستند آن موشکهای ناقص را تکمیل و راهاندازی و پرتاب کنند!
پس از آن دانشمندان و محققان جوان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی زیر نظر سردارانی مانند شهید حسن طهرانیمقدم، با وجود تمامی تحریمهای به قول غربیها فلجکننده و علیرغم همه سختیها و رنج و مرارتها، قدرت موشکی ایران را به جایی رساندند که امروز اساس ترس و وحشت غرب از قدرت نظامی ایران محسوب میشود.
ایران در کار ساخت انواع و اقسام موشکهای دوربرد و میانبرد و کروز و بالستیک و هایپرسونیک به جایی رسید که یوزی رابین، پدر موشکی رژیم صهیونیستی اعتراف کرد برای دستیابی ایرانیان به چنین تکنولوژی بایستی کلاه از سر برداشت.
و هر لحظه که بارقهای از این تکنولوژی نمایان گردید، یاد و خاطره سردار رشید اسلام، دانشمند شهید حسن طهرانی مقدم، در قلبها و جانها زنده گردید.
باران موشک ایرانی بر روی اسرائیل
از جمله 35 سال پس از آنکه با هزاران تردید و دلهره و اضطراب، دومین موشک از 5 موشکی که ایران در اختیار داشت، به سوی بانک رافدین بغداد شلیک شد، در ساعت 1/20 بامداد چهارشنبه 18 دی ماه 1398 به انتقام سردار حاج قاسم سلیمانی و ابومهدی المهندس و یارانشان که هفته قبلش توسط تروریستهای آمریکایی به شهادت رسیده بودند، 12 فروند موشک واحد هوا فضای سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، از نوع موشکهای بالستیک میان برد قیام و فاتح 313، پایگاه نظامی عینالاسد آمریکا در استان الانبار عراق را هدف قرار داد و بنا به گزارشهای منابع داخلی و خارجی، خسارات بسیار هنگفتی به آنها وارد آورد.
5 سال بعد از آن، در نیمه شب 25 فروردین 1403، در پاسخ به حمله اسرائیل به کنسولگری ایران در دمشق و شهادت سردار محمدرضا زاهدی، طی عملیاتی به نام «وعده صادق»، بیش از
110 موشک بالستیک به همراه بیش از 36 موشک کروز و 185 پهپاد، پایگاههای هوائی رامون و نواتیم اسرائیل (محل آمادهسازی و تجمع جنگندههای اف-35 برای بمباران کنسولگری ایران در دمشق) را هدف قرار داد.
و بالاخره در اول اکتبر 2024 (10 مهرماه 1403) یعنی کمتر از 6 ماه پس از عملیات وعده صادق، در پاسخ به تجاوز اسرائیل به حریم فضای هوائی ایران و ترور اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس و همچنین به شهادت رساندن سید حسن نصرالله رهبر حزبالله لبنان و سرلشکر پاسدار عباس نیلفروشان، عملیات موشکی دیگری تحت عنوان «وعده صادق 2» با پرتاب حدود
۲۰۰ موشک بالستیک از جمله موشک هایپرسونیک فتاح، خیبرشکن و... 3 پایگاه هوائی رژیم صهیونیستی در قلب سرزمینهای اشغالی انجام گرفت که براساس گزارشهای مختلف، بیش از
90 درصد آنها به هدف اصابت نمود.
عکسها و فیلمها و تصاویر منابع مختلف از این عملیات در سراسر جهان، نشانگر بارانی از موشک بر سر اهداف خود در اسرائیل و بیخاصیت ماندن گنبد به اصطلاح آهنین و دیگر سامانههای ضد هوائی در اسرائیل بود.
رادیو فردا از قول بوعاز لوی، رئیس صنایع هوائی اسرائیل اعلام کرد: «حمله ایران به اسرائیل، سنگینترین حمله موشکی تاریخ جهان بود».
اینک سراسر جهان به خصوص تمامی مسلمانان و آزادیخواهان در انتظار عملیات وعده صادق 3
هستند تا شاهد نمایش پرشکوه دیگری از قدرت موشکی ایران و در مقابل اوج حضیض و ذلت دشمن صهیونیستی باشند.