وقتی مزدوران اسرائیل دفاع از میهن را جنگطلبی جا میزنند! (خبر ویژه)
روزنامه زنجیرهای هممیهن میگوید: رویکرد اصلاحطلبان در قبال حمله اسرائیل، بشردوستانه و بیشتر در راستای دفاع از تمامیت ارضی کشور است، تا پاسخ جنگطلبانه به زیادهرویهای اسرائیل(!)
این روزنامه نوشت: حملات اسرائیل به غزه و فجایعی که در یک سال اخیر در فلسطین و لبنان رخ داده است، اگرچه در میان نظرات اپوزیسیون خارج از کشور شکاف عمیقی را به وجود آورد، اما در داخل ایران مواضع مختلف اما همسویی بین جریانهای اصلاحطلب و اصولگرا برقرار بود. رویکرد اصلاحطلبان در این زمینه بشردوستانه و بیشتر در راستای دفاع از تمامیت ارضی کشور بود تا پاسخ جنگطلبانه به زیادهرویهای اسرائیل.
چند موج اتفاقاتی که پس از شهادت اسماعیل هنیه در تهران و پس از آن سیدحسن نصرالله و پاسخ موشکی ایران به اسرائیل و در ادامه طی روزهای اخیر حمله اسرائیل به ایران انجام شد، اظهارنظرهای متفاوتی نسبت به مسئله جنگ و صلح در پی داشت. درحالیکه در بخشی از جبهه اصولگرایان بر پاسخ همهجانبه و سریع به این اتفاق تاکید میشد، اما اصلاحطلبها رویکرد میانه و صلحجویانهتری را در پیش گرفتند.
در بیانیه جبهه اصلاحات، ابتکار عمل این تنش به دست ایران سپرده شده که با توجه به ناکامی اسرائیل در این حمله از یکسو و محکوم کردن این اقدام اسرائیل از سوی برخی کشورهای دیگر، بهویژه کشورهای همسایه، در نتیجه در تعیین سرنوشت آینده منطقه نقشآفرین خواهد بود. موضع جبهه اصلاحات، موضع ضد جنگ است. در بخشی از این بیانیه آمده است: «جلوگیری از جنگ فراگیر از موضع عزت، حکمت و مصلحت، کاهش تنش و حمایت از فرآیند آتشبس در غزه و لبنان و تشکیل دولت مستقل فلسطین، پاسخگو کردن دولت وحشی اسرائیل و حامیان غربی آن در قبال جنایتهای گستردهای که در غزه و لبنان انجام داده است و در نهایت مشارکت مؤثر در ترسیم آینده منطقه، فرصتهای پیش روی ایران است. میتوان امیدوار بود که با مجموعهای از فرآیندها که ابتکار عمل بخشی از آنها در دست ایران است، پس از این، منطقه روی به آرامش ببرد و برای ایران و مردم شریف آن چشماندازی از توسعه، پیشرفت و فردای روشن پدید آید.»
در همین راستا حزب توسعه ملی، دیگر حزب اصلاحطلب است که پس از حمله اسرائیل بیانیهای صادر کرده است: «اگرچه برابر مقررات بینالمللی حق دفاع مشروع و پاسخ مناسب برای ایران محفوظ است، میباید با اجتناب از اقدامات احساسی و تدبیر و درایت لازم، ضمن جلوگیری از گسترش جنگ در منطقه از این فرصت نهایت بهرهبرداری صورت گیرد.»
روزنامه غربگرای هممیهن توضیح نداده که چطور بدون مجازات و تأدیب و سر جای خود نشان دادن متجاوزان میشود ادعای بشردوستی داشت و دعوت به کوتاه آمدن در مقابل شرارت (و در واقع، تشویق شرور) را دفاع از تمامیت ارضی و صلحجویی تعبیر کرد؟!
عجیب و خیانتبارتر این که روزنامه زنجیرهای، نام دفاع ضروری از تمامیت ارضی و حیثیت ملی در برابر رژیم نامشروع و جنایتکار صهیونیست را جنگطلبی میگذارد! آیا این ادبیات تحریفآلود، چیزی جز بیغیرتی، بیوطنی، و وطنفروشی است؟! بیعلت نیست که در محافل سیاسی از برخی افراطیون مدعی اصلاحات به عنوان سرمایههای اسرائیل نام برده میشود. بدیهی است که صلحطلبی، مرحله ما قبل جنگافروزی و تعدی دشمن است و اگر دشمنی آن هم به شرارت و خباثت رژیم صهیونیستی، متعرض امنیت ملی شد، برای صیانت از همان صلح و امنیت باید به دشمن بیسر و پا تودهنی عبرت آموز زد وگرنه ادبیات تسلیمطلبانه، موجب افزایش تهدیدات میدانی دشمن خواهد بود. البته روشن است که چنان ادبیات تسلیمطلبانه جز در میان معدود عناصر خودفروخته، هیچ اعتباری در میان ملت شجاع و غیور ایران ندارد و جمهوری اسلامی به پشتوانه همین ملت شجاع، رژیم صهیونیستی را به شدت مجازات خواهد کرد.