شهید حمدان رضایی‌بندانی، ششم تیر سال 1344 در روستای دیمه درب شهرستان هفتگل دیده به جهان هستی گشود. در دوران هشت سال دفاع مقدس به جبهه رفت و در بیست و هشتم فروردین سال 1367 در سن 23 سالگی در منطقه خرمال عراق شهد شیرین شهادت را نوشید که پیکر پاکش پس از تشییع در زادگاهش روستای دیمه درب آرام گرفت. از شهید حمدان رضایی‌بندانی یک فرزند پسر به‌نام محمد و یک دختر به یادگار مانده است. شهید حمدان رضایی‌بندانی در وصیت‌نامه‌اش نوشت: «امیدوارم برای شهادت من‌گریه نکنید چون شهادت برای بنده یک سعادت است، سعادتی که در انتظار آن بودم، خدایا کی می‌شود صورت پر نور حسین(ع) را ببینم و او را در آغوش بگیرم. با این عشق الهی بود که حاضر شدم تا این بدن و جان ناقابل را هدیه کنم تا بتوانم، پیامبران، امامان و مخلصان در راه خداوند را ملاقات کنم، همیشه دعای بنده این بود. خدایا! امروز بنده در راه تو حرکت می‌کنم اگر فردا در این راه حرکت نکنم و در این عمری که به من دادی گناه کنم، این جان را از بنده بگیر. مردم عزیز امیدوارم که وقتی کنار قبر من می‌آیید برای بنده‌گریه نکنید، برای چه‌گریه می‌کنید؟ برای این‌که من در کنار شما نیستم؟ اگر‌گریه شما برای این است، شما هم یک روز به من ملحق می‌شوید. ولی برای یک چیز اجازه می‌دهم‌گریه کنید، برای خودتان‌گریه کنید؛‌گریه‌ای برای آخرت، برای مکان خود؛ آیا مکان شما در آتش است یا در بهشت؟ ولی من مطمئنم، اگر شهید بشوم در راه خدا، یقینا مکانم در بهشت است.»