یک مستند جدید در جشنواره ونیز به بررسی پشت پرده ساخت فیلم «روزی که دلقک ‌گریست» ساخته جری لوئیس می‌پردازد، فیلمی که نه تمام شد و نه هرگز رنگ اکران را دید.

درام فاجعه‌بار هولوکاست ساخته جری لوئیس با عنوان «روزی که دلقک‌گریست» در اوایل دهه ۱۹۷۰ فیلمبرداری شده اما هرگز به طور رسمی به هیچ شکلی منتشر نشده است و تنها بخش‌های کوچکی از فیلم تاکنون راه خود را به عرصه عمومی باز کرده است، فیلمی که سازندگانش آن را بسیار بد و مایه خجالت و شرمساری توصیف کرده بودند.

جری لوئیس در آن مقطع از زندگی حرفه‌ای‌اش و پس از اینکه شخصیت کمدی جنون‌آمیز دهه‌های ۵۰ و ۶۰ او دیگر چندان محبوب نبود، تلاش می‌کرد خود را احیا کند. او به این پروژه علاقه‌مند شد و خود را به عنوان بازیگر نقش هلموت درک، دلقک بی‌نوایی انتخاب کرد که در نهایت به اردوگاه مرگ نازی‌ها می‌رود و در آنجا ۶۵ کودک را به اتاق گاز هدایت می‌کند. داستان پشت پرده این فیلم بدنام در فیلم مستند جدیدی به نام «از تاریکی تا روشنی» به کارگردانی اریک فریدلر و مایکل لوری در جشنواره فیلم ونیز نمایش داده می‌شود و چرایی عدم اکران این فیلم در سینما را فاش می‌کند.

جری لوئیس که علاوه‌بر بازیگری نقش اصلی، نویسندگی و کارگردانی آن را نیز برعهده داشته، درباره این فیلم می‌گوید: «از ساخت این فیلم خجالت‌زده ‌شدم، اما از این که اجازه ندادم کسی آن را ببیند خوشحالم. فیلم بسیار بسیار بدی بود.»!!

هری شیرر بازیگر و کمدین آمریکایی که یکی از معدود افرادی است که فیلم «روزی که دلقک‌گریست» را به صورت کامل دیده است در سال ۱۹۹۲ در مصاحبه‌ای با مجله «اسپای» این فیلم را آن قدر اشتباه و نابجا معرفی کرده بود که کسی نمی‌تواند آن را تصور کند. موضوع دیگری که در این مستند به آن اشاره می‌شود این است که در اوایل دهه ۷۰، تعداد کمی از فیلمسازان جریان اصلی جرأت پرداختن به موضوع هولوکاست را داشتند.