رئیس‌ مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری گفت: در برنامه ششم توسعه پیش‌فرضی به نام رفع تحریم و برجام وجود داشت، اما پیش‌بینی بازگشت تحریم‌ها در این برنامه دیده نشده بود.
سید مهدی پاکذات در گفت‌و‌گو با ایسنا با بیان اینکه مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری به نوعی پشتیبان مطالعاتی و ‌اندیشه‌ای سازمان برنامه و بودجه بوده و زیرمجموعه این سازمان تعریف شده است، به دلایل محقق نشدن اهداف برنامه ششم توسعه پرداخت و تصریح کرد: قطعی نوشته شدن برنامه ششم توسعه و نبود سناریو (راهکار) از دلایل کلان محقق نشدن برنامه ششم توسعه است.
او افزود: در برنامه ششم توسعه، پیش فرضی به نام رفع تحریم و برجام بود، اما پیش‌بینی بازگشت تحریم‌ها در این برنامه ذکر نشده بود؛ در واقع سناریوی جایگزین برای شرایط ایجاد شده نداشتیم و این در حالی است که برنامه‌ریزی درست و منطقی در همه دنیا سناریو‌محور است.
رئیس‌ مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری گفت: در زمان تدوین برنامه ششم توسعه به دلیل نبود سناریو، هنگامی که آمریکا از برجام خارج شد و تحریم‌ها بازگشت، کل سیستم برنامه‌ریزی در برنامه ششم از دور خارج شد و عملا امکان اجرای آن دیگر وجود نداشت. ما باید در برنامه هفتم توسعه به صورت سناریو‌محور حرکت کنیم تا در صورت لغو هر کدام از آنها بتوانیم سناریوی دیگری را جایگزین کنیم. پاکذات با اشاره به برخی اشکالات برنامه‌ریزی و مدیریت کشور، تاکید کرد: برنامه‌ها باید با توان اجرایی کشور سنخیت داشته باشند. یعنی تمام مسائل حل نشده در دهه‌ها و ادوار گذشته را نمی‌توان در یک برنامه توسعه به دلیل عدم وجود منابع اجرایی حل کرد. او ادامه داد: منفک بودن برنامه‌های توسعه از بودجه‌های سنواتی یکی از مشکلات برنامه‌های توسعه ادوار گذشته است. ما یک برنامه پنج ساله می‌نویسیم اما بودجه‌های یک ساله‌ای که داخل این بازه زمانی قرار می‌گیرد انطباقی با برنامه توسعه خود ندارند. باید برنامه بودجه سالانه، یک برش یک ساله از برنامه پنجساله را محقق کند.
رئیس ‌مرکز پژوهش‌های توسعه و آینده‌نگری تصریح کرد: نگاه بخشی و منطقه‌ای فارغ از نگاه ملی از دیگر مشکلاتی است که در سایر برنامه‌ها در ادوار گذشته با آن روبه‌رو بودیم. همچنین مدیریت جزیره‌ای در کشور داریم و نبود نظارت‌پذیری برنامه‌های توسعه از دیگر مشکلات کشور است. اگر در کشور در دورانی توسعه یا خلاف آن رخ داده ارتباط چندانی با برنامه‌های توسعه نداشته است.
پاکذات درباره مشارکت عمومی در تدوین برنامه‌های توسعه کشور گفت: برنامه‌ریزی در کشور ما با مشارکت برخی از دستگاه‌های اجرایی، کارشناسان سازمان برنامه و بودجه،  نمایندگان مجلس، تعداد محدودی از نخبگان و دانشگاهیان و بعضی از قوا  شکل می‌گیرد؛ با این وجود مشارکت عمومی در تدوین برنامه وجود ندارد؛ بنابراین اگر قرار است برنامه‌ای تدوین شود که مبنای کار کل کشور قرار گیرد، علاوه‌بر دولت، سایر قوا، بخش خصوصی، نهادها و تشکل‌های عمومی و انقلابی و صاحبنظران در مراحل اولیه تدوین حضور داشته باشند.