آقای روحانی! نابلدی و بی‌تدبیری دولت را به پای تحریم ننویسید
سرویس سیاسی-
حجت‌الاسلام روحانی رئیس‌جمهور که در روزهای پایانی عمر دولت برای توجیه بی‌تدبیری و سوءمدیریت دولت خود اظهارات عجیب و غریب کم نمی‌گوید و البته با کم‌رویی مثال‌زدنی همچنان برای خود کارنامه و دستاورد می‌سازد، از دوران طلایی اقتصاد کشور طی 50 سال گذشته در دوران تحت مدیریتش سخن می‌گوید و مابقی مشکلات کشور را به گردن تحریم و FATF می‌اندازد، دیروز چهارشنبه (16 تیر) در جمع وزرای خود در نشست هیئت دولت با بیان اینکه پیش‌بینی‌ها گاهی دقیق نیست و ممکن است با حوادث طبیعی و غیرطبیعی از جمله سیل و زلزله، خشکسالی و تحریم و جنگ اقتصادی مشکلاتی برای مردم ایجاد شود، اظهار داشت: در مورد کمبود برق در کشور باید ریشه مشکلات را بشناسیم.
مقصر قطعی برق هم یا تحریم است یا FATF!
رئیس‌جمهور با تاکید بر اینکه برای دستیابی به نتیجه مطلوب و موفقیت در حوزه‌های مختلف باید سرمایه‌گذاری لازم صورت گیرد، گفت: بدون سرمایه و با دست خالی نمی‌توان کاری انجام داد و امروز باید برای مردم توضیح داده شود که مشکل چیست و چرا نمی‌توانیم به اندازه کافی سرمایه وارد بازار کشور کنیم.
روحانی با بیان اینکه امروز 200، 300 میلیارد دلار طرح آماده بزرگ در کشور برای سرمایه‌گذاری درحوزه‌های مختلف زیر ساختی و توسعه‌ای از جمله آب داریم که مطالعات آن صورت گرفته و حتی جانمایی آن هم انجام شده است، گفت: بدلیل نبود سرمایه و سرمایه‌گذار اجرای این طرح‌ها با مشکلاتی مواجه است. روحانی با اشاره به لوایح موسوم به «اف‌ای‌تی‌اف» گفت: تا این موضوع حل نشود روابط بانکی ما با دنیا حل نخواهد شد و هیچ سرمایه‌گذاری اعم از داخلی و خارجی حاضر به سرمایه‌گذاری در طرح‌ها و پروژه‌ها نخواهد شد. رئیس‌جمهور اضافه کرد: اگر پول در اختیار نداشته باشیم و نتوانیم بخاطر FATF با بانک‌های جهان رابطه برقرار کنیم، در نتیجه سرمایه کافی نخواهیم داشت و نمی‌توانیم طرح‌های بزرگ را نهایی کنیم.
روحانی خاطر نشان کرد: معتقدم FATF موضوعی مربوط به داخل کشور است و می‌توانیم آن را حل و فصل کنیم و روابط را با بانک‌ها تغییر دهیم. در جنگ اقتصادی پیروز شدیم و مسئله تحریم باقی مانده است که این دست خودمان است. البته یک بخشی هم دست دیگران است ولی اصل خودمان هستیم همین هفته می‌توانیم تصمیم بگیریم و تمام کنیم. می‌تواند ماه‌ها هم ادامه پیدا کند.
چرا خباثت آمریکا را توجیه
و ایران را مقصر جلوه می‌دهید؟!
این اظهارات رئیس‌جمهور که البته از سوی دولتمردان مسبوق به سابقه است در حالی مطرح می‌شود که آقای روحانی طی ۸ سال گذشته بسیاری از امکانات و ظرفیت‌های کشور را به پای مذاکرات هسته‌ای ریخته و جز تحمیل خسارت‌های فراوان به مردم و نظام دستاورد دیگری به ارمغان! نیاورده است، هدف از مذاکرات، لغو تحریم‌ها بود ولی نه فقط هیچ تحریمی لغو نشد بلکه صدها تحریم جدید نیز به تحریم‌های قبلی اضافه شد. اکنون که تشت رسوایی برجام از بام افتاده و خباثت و بدعهدی آمریکایی‌ها برای همه آشکار شده است متاسفانه رئیس‌جمهور در نقش توجیه‌گر رفتار آمریکا ظاهر شده و به‌گونه‌ای سخن می‌گوید که انگار آنها به تمامی تعهدات برجامی خود عمل کرده‌اند و این ایران بوده که در برجام عهدشکنی کرده و حالا باید با دیپلماسی، به اجرای کامل تعهدات خود بازگردد.
اتفاقا اینجا برخی مدیران و حامیان روحانی متهمند که در گذشته دشمنی دشمن را انکار کرده و کسانی را که درباره آن هشدار می‌دادند، متهم به داشتن «توهم توطئه» می‌کردند!
همین‌ها وقتی هم پشت تحریم‌ها پنهان می‌شوند تا ناکارآمدی و کار نکردن خود را بپوشانند، به جای اعتراض به آمریکا و اروپا، کشور خودمان را مقصر تحریم معرفی می‌کنند؛ رویکردشان با ادبیات دشمن مو نمی‌زند!
از سوی دیگر رئیس‌جمهور پاسخ نمی‌دهد که مگر طی ۸ سال گذشته، مذاکره نکردند که تحریم‌ها لغو شود و نتوانستند!؟ و این چه تصمیمی است که طی ۸ سال گذشته قادر به اتخاذ آن نبوده‌اند اما در آخرین روزهای عمر دولت خود مدعی هستند که یک شبه می‌توانند آن را به انجام برسانند!؟ این در حالی است که بایدن حاضر نیست حتی به همان تعهدات نیم بند اوباما برگردد، تحریم‌ها را به شکل قابل راستی‌آزمایی لغو کند و تضمین دهد که دوباره مرتکب نقض عهد نمی‌شود؛ اما ضمنا می‌گوید ایران در موضوع هسته‌ای (برجام) و توانمندی‌های دفاعی و منطقه‌ای، امتیاز جدید هم بدهد! کدام انسان صادق و مسئولیت شناسی می‌تواند این واقعیت را 180 درجه وارونه روایت کند؟!
دیروز اقتصاد کشور را به مذاکره گره زدند، امروز به FATF!
از سوی دیگر دولت در حالی تلاش دارد مشکلات اقتصادی ناشی از بی‌تدبیری و سوءمدیریت خود را به عدم تصویب لوایح استعماری FATF گره بزند که به اذعان کارشناسان اتفاقا داوطلبانه اجرای 39 بند از 41 بند FATF ما را به وضعیت امروز رساند. اگر همکاری‌های ذیل FATF از سوی دولت اتفاق نیفتاده بود ما اکنون مثل سال‌های گذشته می‌توانستیم از ده‌ها سرپل و کانال برای مبادلات پولی خود با جهان استفاده کنیم که این سرپل‌ها را بخاطر همکاری‌های ذیل FATF دولت با مجموعه‌های اروپایی سوزاندیم.
همچنین استدلال رئیس‌جمهور مبتنی بر این پیش‌فرض است که با تصویب این دو لایحه باقی مانده در مجمع تشخیص مصلحت نظام، نام ایران از لیست سیاه FATF خارج می‌شود. اما این تصور یک خیال خام است از جنس همان خوش‌خیالی‌هایی که جریان غربگرا در ماجرای برجام داشتند.
FATF هیچ تضمینی نداده است که با تصویب این دو لایحه، مسئله ایران در FATF به حالت عادی درآمده و ایران از لیست سیاه خارج شود. موضوع زمانی جالب‌تر می‌شود که اتفاقاً بر اساس بیانیه عمومی FATF بعد از نشست ژوئن ۲۰۱۶، حتی با پیوستن بی‌چون و چرای ایران به این دو کنوانسیون و اجرای کامل سایر خواسته‌های FATF، تازه ایران وارد «گام‌های بعدی» خواهد شد.
نکته قابل تامل و البته تاسف‌آور‌تر اینکه اظهارات رئیس‌جمهور درباره ارتباط FATF با مشکلات اقتصادی در حالی است که محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه دولت وی ۱۵ مهر ۹۷ در نشست علنی مجلس گفته بود: «نه بنده و نه آقای رئیس‌جمهور نمی‌توانیم تضمین بدهیم با پیوستن به کنوانسیون پالرمو (از لوایح مرتبط به (FATF) مشکلات حل خواهد شد»!
چرا مشکل سرمایه‌گذاری را
با هدایت درست غول نقدینگی حل نکردید؟!
از سوی دیگر رئیس‌جمهور در بخش دیگری از سخنان خود در توجیه مشکلات کشور از جمله کمبود برق در حالی از نبود سرمایه و سرمایه‌گذار خارجی سخن می‌گوید که پاسخ نمی‌دهد اگر در تامین سرمایه خارجی محدودیت است، چرا تدبیری برای هدایت غول نقدینگی 3700 هزار میلیارد تومانی
(هفت برابر شده) به بخش تولید
اندیشیده نشد؟
با نگاه به سیاست‌های هدایت اعتبار در سال‌های اخیر مشاهده می‌شود که به جای اتخاذ سیاست‌هایی به منظور جهش تولید، نقدینگی موجود در اقتصاد کشور، بستری برای سوداگری و دلالی شده است. در طول ۲ دهه اخیر حجم نقدینگی به‌طور متوسط حدود 7/27 درصد رشد داشته و روند آن در سال‌های مختلف با نوسانات قابل توجهی همراه بوده است. از این منظر می‌توان گفت معضل رشد بالای نقدینگی، یک چالش ساختاری برای اقتصاد ایران می‌باشد.بررسی‌ها نشان می‌دهد دولت روحانی با ثبت رشد
۴۴۳ درصدی نقدینگی، رکورد دولت‌های پس از انقلاب را شکست.
دولت اگر درست برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری می‌کرد و نقدینگی را به سمت زیرساخت‌های اقتصادی، پروژه‌های مهم کشور و راه‌اندازی واحدهای تولیدی پیش می‌برد می‌توانست بخش قابل توجهی از مشکلات را حل و از این موج گرانی جلوگیری و ایجاد اشتغال کند اما متاسفانه دولت هیچ برنامه‌ای در این زمینه نداشته است.