روزنامه فرهیختگان در این زمینه می‌نویسد: دولت و حامیان اصلاح‌طلب آن خواه یا ناخواه مسائل داخلی را نه به سیاست خارجی، بلکه با زیاده‌روی و سوءتدبیر به تحولات درونی آمریکا گره زده‌اند و از سال 92 تا ایام اخیر، اقتصاد و بعضا سیاست در کشور منتظر وقوع رویدادهایی در خاک آمریکا بوده‌اند تا خود را با آن تنظیم کنند. همین شرطی‌سازی افکارعمومی هم بود که اثرات اقتصادی برجام را حداقلی‌تر از آن چیزی کرد که می‌توانست اتفاق بیفتد و بعدا در جریان بازگشت تحریم‌ها نیز همین روال اتفاق افتاد و در بسیاری از بازارها تاثیری فراتر از آنچه آمریکایی‌ها انجام داده‌اند، مشاهده شد. بعید است کسی در کشور فراموش کرده باشد که بسیاری از فعالان بازارهای مختلف در این سال‌ها به‌جای اینکه گوش‌شان به تصمیمات و اظهارات مسئولان داخلی باشد به قیام و قعودها و کنش‌های کاخ سفید بود و از آن تاثیر می‌پذیرفتند. مع‌الاسف این الگوی رفتاری در بخش قابل‌توجهی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب و بخشی از دولتمردان همچنان قابل مشاهده است. واضح‌ترین مثال در این خصوص، اظهارات بهزاد نبوی از فعالان موثر در جریان اصلاحات است، که به روزنامه شرق گفت: «طبیعی است که اگر دموکرات‌ها پیروز شوند سیاست‌های آمریکا به‌طور کلی تغییر می‌کند و احتمالا به برجام بازمی‌گردند و بدیهی است که تحریم‌ها برداشته خواهد شد».
اما چه کسی بیشتر دشمنی کرده؟ جمهوری‌خواهان یا دموکرات‌ها؟
همیشه در داخل گفته شده جمهوری‌خواهان دشمن تند و تیزتری برای ایران هستند و برعکس دموکرات‌ها اهل تعامل و گفت‌وگو هستند، یا به بیان حسن روحانی در توصیف اوباما، «مودب و باهوش» هستند. باید بررسی کرد چه کسی سازمان و ساختار اصلی تحریم‌ها علیه ایران را چیده است؟ جمهوری‌خواهان یا دموکرات‌ها؟
نگاهی به تحریم‌های آمریکا علیه ایران از بدو انقلاب و جمهوری اسلامی نشان می‌دهد آمریکا از آغاز تا پایان دولت اوباما ۳۵ بار ایران را تحریم کرده‌ است که از این مجموعه ۲۴بار توسط دموکرات‌ها و ۱۱ بار جمهوری‌خواهان بوده. از طرفی از نظر کمیت اوباما با اعمال ۱۱تحریم علیه ایران رکورددار است و در دوره او به ‌اندازه تمامی دولت‌های جمهوری‌خواه ایران تحریم شده است و از طرف دیگر مهم‌ترین و سخت‌ترین تحریم‌ها از جمله CISSADA ،NDAA2012، CAATSA، قانون محدودیت ویزا و... همگی یا تصویب یا اجرایشان مربوط به دولت اوباماست و درواقع بهتر است بگوییم دولت ترامپ صرفا تحریم‌هایی را که اوباما تدوین و ساماندهی کرده بود علیه ایران اجرا کرد. علاوه‌بر این درخصوص چالش این روزهای ایران با آمریکا که همان به‌کار گرفتن مکانیسم ماشه علیه ایران است هم باید گفت ترامپ در مسیری درحال حرکت است که اوباما و جان کری آن را ساخته و تسطیح کرده‌اند.
دلیل دیگری که می‌توان برای استدلال ذکرشده اقامه کرد و شاید از همه استدلال‌های دیگر مهم‌تر باشد، نظر و ایده جو بایدن و همکارانش در حزب دموکرات برای اداره دولت درصورت پیروزی احتمالی در انتخابات است. اگرچه تیم بایدن همگی گفته‌اند می‌خواهند در دولت آینده به برجام بازگردند اما هیچ‌کدام تاکید نکرده‌اند که در این مسیر تحریم‌ها را برخواهند داشت و حداقل به همان توافق اولیه پایبند می‌مانند، درواقع استنتاج نهایی از اظهارنظرهای آنها این است که دموکرات‌ها به‌دنبال توسعه برجام به مسائل موشکی و منطقه‌ای هستند و به‌دنبال رسیدن به توافقی بلندمدت‌تر با ایران که هم تضمین‌کننده محدودیت‌های هسته‌ای باشد هم موشکی و هم منطقه‌ای.