شهید مدافع حرم محمدحسین سراجی یکی دیگر از حماسه‌آفرینان شور حسینی است، که با دل کندن از همه تعلقات دنیایی خویش و با همراهی کاروان عشق، مرهم دل‌های خسته‌دلان شد، تا لبیک حق را عاشقانه پاسخگو باشد. همو که به گفته همسرش، نجواهای شبانه با خالق هستی‌بخش و گرفتن روزه در سه ماه پی‌درپی رجب، شعبان و رمضان و ولایتمداری، خوش‌رویی و لبخند جاوید و سراسر محبت و عشق به اطرافیانش قابل وصف نیست. شهیدی که به بیان اطرافیانش، بیان خصایل اخلاقی‌اش واقعاً در قالب چند جمله نمی‌گنجد؛ احترام به والدینش و محبت به فرزندانش ستودنی بود. به‌طوری‌که وقتی به صورت مادر چشم می‌دوخت و مادر علت را جویا می‌شد، علت نگاهش به صورت مادر را عبادت می‌دانست. نماز اول وقت، قرائت مکرر قرآن و زیارت عاشورا و... از رموز اصلی اعتلای شخصی او و رسیدنش به مقام والای شهادت بود. شهید مدافع حرم محمدحسین سراجی که 14 بهمن سال 1394 در سن 35 سالگی در عملیات آزادسازی شهرک‌های نبل و الزهرا در سوریه به شهادت رسید، در فرازهایی از وصیت‌نامه‌اش نوشته بود: «ای عزیزانم متقی باشید و مطیع ولایت فقیه تا راه را گم نکنید، در انجام واجبات الهی سهل‌انگاری و کوتاهی نکنید و از محرمات اجتناب و دوری کنید... عزیزانم مرگ را همیشه در پیش چشم خود داشته باشید، به تعهدها و وعده‌هایی که به دیگران می‌دهید عمل کنید... عزیزانم شما را سفارش می‌کنم به حق‌الناس... عزیزانم پاسدار خون شهیدان و ارزش‌های والایی که شهیدان خون پاکشان را برای آن ریخته‌اند باشید.»