«اگر می‌خواستیم (می‌توانستیم او را در همان مسیر حق با اجبار نگاه داریم و) به وسیله آن آیات و علوم، مقام والا به او بدهیم (ولی مسلم است که نگاهداری اجباری مردم در مسیر حق با سنت پروردگار سازگار نیست، سنت و روش خدا چنین است که افراد اختیار و آزادی داشته باشند. لذا ما او را به اختیار خودش گذاشتیم، ولی او به جای اینکه با استفاده از علوم خود مقام بالاتری را بپیماید) به پستی گرایید، و بر اثر پیروی از هوی و هوس مراحل سقوط را طی کرد. او همانند سگ (تشنه‌ای) است، که اگر به او حمله کنی دهانش را باز کرده زبانش را بیرون می‌آورد و اگر او را به حال خود واگذاری باز چنین است. (یک تشنگی شدید نسبت به لذات جهان مادی به او دست داده که همواره دنبال دنیاپرستی است، همچون سگ هار که بر اثر بیماری هاری حالت عطش کاذب به او دست می‌دهد و در هیچ حال سیراب نمی‌شود. زیرا دوستدار دنیا به هر چه برسد باز هم احساس سیری نمی‌کند. البته این مثل و سرنوشت مخصوص به این شخص معین نیست بلکه) مثالی است برای همه جمعیت‌هایی که آیات خدا را تکذیب می‌کنند. (ای پیامبر!) این داستان را برای آنها بازگو کن، شاید درباره آن بیندیشند (و مسیر درستی را پیدا کنند.)»
اعراف- 176