شرف بزرگِ شهداى در راه حق، «حيات عندالرّب» و ورود در «ضيافهًْ‌الله» است. اين حيات و اين ضيافت را با قلم‌هاى شكسته‏اى مثل قلم من نمى‏توان توصيف و تحليل كرد، اين حيات و اين روزى غير از زندگى در بهشت و روزى در آن است. اين لقاء‌الله و ضيافهًْ‌الله مى‏باشد. آيا اين همان نيست كه براى صاحبان نفس مطمئنه وارد است فَادْخُلِى فِى عِبادِى وَ ادْخُلِى جَنَّتِى (فجر؛ آیه29و30) كه فرد بارز آن سيد شهيدان(ع) است. اگر آن است چه مژده‏اى براى شهيدان در راه مرام حسين(ع) كه همان سبيل‌الله است، از اين بالاتر كه در جنتى كه آن بزرگوار شهيد فى‌سبيل‌الله وارد مى‏شود و در ضيافتى كه آن حضرت حاضرند، به اين شهيدان اجازه دخول دهند كه آن غير از ضيافت‌هاى بهشتى است و آنچه در وهم من و تو و شما نيايد، آن بُوَد.
صحیفه امام؛ ج18؛ ص325 | پیام به خانواده شهدا؛ 19 بهمن 1362