نگاهی به دیروزنامه‌های زنجیره‌ای
مدعیان اصلاحات بنجل‌ها را به مردم قالب کردند به جای آسمان و ریسمان عذرخواهی کنند
دولت برآمده از حمایت گسترده طیف موسوم به اصلاح‌طلب و فراکسیونی از میان این طیف به نام فراکسیون امید چنان کارنامه ضعیف و غیرقابل دفاعی دارند که کار را برای تئوریسین‌بافان و روزنامه‌های این طیف سخت کرده‌اند و اینها ناچار در تکاپویی بی‌وقفه در تلاش هستند تا همه‌چیز و همه‌کس را در این ناکامی حزبی دخیل و شریک سازند؛ اخیرا هم یکی از تئوریسین‌های این طیف گفته که اصلاحات نباید به هر بنجلی تن بدهد!
سرویس سیاسی-
پیش از اینها بود که سعیدحجاریان در یادداشتی به «مشارکت مشروط» اشاره کرد که این موضوع با مخالفت عده قابل توجهی از فعالان سیاسی اصلاح‌طلب مواجه شد. این عده گفتند که حجاریان نه سخنگوی اصلاحات است و نه پدرسالار آنکه یک تنه خودش بِبُرَّد و بدوزد.
دیروز روزنامه شرق در یادداشتی با عنوان «اصلاحات صدقه بگیر نیست» به بازخوانی آن نوشته‌های حجاریان پرداخته و در بخشی از آن به این نکته مهم تأکید می‌کند که آشوب‌های سال 88 طغیان بخشی از قشر متوسط شهری بود، البته طغیانی که فریبی با اسم رمز «تقلب» برشعله‌هایش می‌دمید: «...اعتراضات [آشوب‌های خیابانی] سال ۸۸ گرچه درباره محفل‌های نخبه‌گرایی اصلاح‌طلبان عام‌تر بود؛ اما باز هم در طبقه متوسط شناسایی می‌شود؛ چنانکه اعتراضات [آشوب ها] معمولا در شهر‌های بزرگ رخ داد و آن وجه توده‌ای را به‌طور کامل محقق نکرد...»
از آشوب‌های88 به مجلس و دولت رسیدند!
این جماعت در توجیهات خود ناکامی‌ها را بر دوش چیزهایی از قبیل نظارت نهاده و همچنین به مظلوم‌نمایی می‌پردازند اما یک جا «دم خروس بیرون می‌زند» و آن‌جایی است که در این روزنامه اصلاح‌طلب و در یادداشت مذکور به صراحت می‌گوید: «نیرو‌های تشکیل‌دهنده چه در رأس و چه در بدنه پیش از ایجاد جریان اعتراضات[آشوب‌های 88]، برآمده از جریان اصلاح‌طلبی بودند و پس از اعتراضات [آشوب‌های 88] نیز در شقه‌های اصلاح‌طلبی پراکنده شدند؛ چنانکه پس از انتخابات سال ۹۲ بسیاری از شخصیت‌هایی که در سال ۸۸ انتقاد‌هایی[و به عبارتی بر آتش طغیان علیه نظام دمیدند] داشتند، توانستند با نام اصلاح‌طلب به مجلس برسند یا در دولت مسئولیت‌هایی را برعهده بگیرند.»
سپس در ادامه این نوشته آمده: «اگر کادرسازی می‌کردیم، اکنون کابینه بهتری داشتیم.... مسئله این است که کفگیر به ته دیگ خورده است...»
و پس از جملات فوق حجاریان با کنایه‌ای که سمت و سوی آن آشکار است و از فراکسیونی در مجلس تا برخی دولتمردان را شامل می‌شود نوشته: «اصلاحات، صدقه‌بگیر نیست و اگر مکنت دارد، باید با اتکا بر آن به بازار سیاست برود. اگر پول بازار سیاست را نداشتیم، باید بکوشیم آن را کسب کنیم؛ نه آنکه به هر بنجلی تن
دهیم.»
اما مگر این (به قول خودشان بنجل‌ها) با «تَکرار می‌کنم»ها به مجلس و یا حتی دولت نرسیدند؟!
کارنامه دولت پای اصلاحات نوشته می‌شود
روزنامه آرمان در مطلبی نوشت: «در منظر افکار عمومی توفیقات و عدم توفیقات دولت و اصلاح‌طلبان در تمام حوزه‌های سیاسی و اقتصادی با هم گره خورده و افکار عمومی به سبب فاصله‌گیری اصلاح‌طلبان از دولت گول نمی‌خورند چرا که خوب یا بد اصلاح‌طلبان باید پاسخگوی عملکرد دولت مورد حمایت خود باشند».
این روزنامه زنجیره‌ای، نقش طیف مدعی اصلاحات در دولت روحانی را صرفا به حمایت انتخاباتی تقلیل داده است. این در حالی است که رابطه مدعیان اصلاحات و دولت فراتر از حمایت است و اکثریت مطلق کابینه در اختیار این جریان است و این طیف باید درباره کارنامه دولت پاسخگو باشد.
مدعیان اصلاحات در فرافکنی و فرارکردن از پاسخگویی درباره عملکرد خود ید طولایی دارند.
«بازگشتِ ماکت امید» با لابی و قرعه‌کشی!
روزنامه اعتماد روز گذشته در گزارشی با عنوان «بازگشت امید» به موضوع انتخابات هیئت‌رئیسه 4 کمیسیون مجلس و از جمله ریاست الیاس حضرتی مدیر مسئول این روزنامه بر کمیسیون اقتصاد مجلس پرداخت و نوشت: «شاید بی‌راه نباشد اگر بگوییم مهم‌ترین نتیجه انتخابات هیئت‌رئیسه کمیسیون‌های تخصصی مجلس برای اصلاح‌طلبان همان پیروزی حضرتی اصلاح‌طلب بر پورابراهیمی اصولگرا بود ... به باور عمده ناظران رویدادهای مجلس اگر نگوییم کرسی ریاست پورابراهیمی مطمئن‌ترین صندلی ریاست در میان تمامی کمیسیون‌های تخصصی بوده باید اعتراف کنیم جایگاه این نماینده اصولگرای کرمانی ...از مستحکم‌ترین‌هاست. همزمان علاوه بر تسلط و تخصص پورابراهیمی در مسائل اقتصادی نزدیکی‌اش با باهنر .. تصاحب کرسی پورابراهیمی در کمیسیون اقتصادی را دشوار ساخته بود. کاری کارستان که حالا حضرتی و اصلاح‌طلبان از اجرایش برآمده.»
این روزنامه در ادامه نوشت: «حالا بار دیگر بارقه امید بر هرم سبز قدرت در بهارستان طلوع کرده و مناسبات سیاسی و پارلمانی در یک سال پایانی مجلس دهم بر این اساس شکل گرفت.»
گزارش سراسر اغراق و خوشحالی تأسف‌بار این روزنامه مدعی اصلاح‌طلبی از حذف کارآمدترین و متخصص‌ترین نماینده منتقد سیاست‌های اقتصادی دولت تنها در ازای به ریاست‌رسیدن مدیر مسئول این روزنامه در حالی است که موسوی لارگانی، از اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس در تشریح جزئیات برگزاری انتخابات این کمیسیون گفته بود که الیاس حضرتی با لابی‌گری و قرعه کشی رای ریاست کمیسیون اقتصادی را آورد و آخرین مسئول منتقد سیاست‌های اقتصادی دولت با لابی‌گری و قرعه حذف شد. وی همچنین گفته بود: تا صبح امروز آقای پورابراهیمی و آقای بحرینی برای ریاست کمیسیون اقتصادی، رقیب بودند و آقای پورابراهیمی رای بیشتری داشت، ولی عصر به یکباره آقای حضرتی کاندید شد و یکی از رای‌دهندگان هم، هنگام رای‌گیری در کمیسیون اقتصادی حضور نداشت، همین مسئله باعث شد تا آقای حضرتی رئیس کمیسیون شود!
نکته دیگر اینکه الیاس حضرتی مدیر مسوئل روزنامه اعتماد همان کسی است که شهرام جزایری مفسد اقتصادی بزرگ دوره اصلاحات، از او به‌عنوان دوست و رفیق خود که هدایایی هم به وی داده، یاد کرد. شهرام جزایری پای ثابت کله پاچه‌خوری‌های حضرتی- وکیل رستوران‌دار و کاسب‌مآب- است؛ وقتی امثال حضرتی که تا پیش از این به جای مطالبه کارآمدی و برنامه اقتصادی، دوقطبی فریبنده برجامیان-نابرجامیان را تیتر می‌کردند و یک پای پیوند آلوده اقتصاد و سیاست‌اند، محاکمه نمی‌شوند ، نتیجه آن کنار رفتن یکی از متخصص‌ترین‌های مجلس در حوزه اقتصاد درست در وسط جنگ اقتصادی آمریکا ، آن هم با لابی‌گری و قرعه کشی است.
حمله مدعیان اصلاحات به جایگاه مقدس نمازجمعه
روزنامه زنجیره‌ای همدلی پس از آنکه در شماره روز یکشنبه خود در راستای تخطئه جایگاه نماز جمعه، آیت‌الله خاتمی را مورد هجمه قرار داد، در شماره اخیرش (روز دوشنبه) نیز در ادامه عقده‌گشایی و حمله به تریبون نمازجمعه، آیت‌الله علم‌الهدی را هدف قرار داد و آشکارا با وقاحت و بی‌ادبی، تحلیل صحیح ایشان از شرایط را تخیل و موجب وهن دین دانست.
ماجرا از این قرار است که آیت‌الله علم‌الهدی در خطبه‌های نماز جمعه مشهد در حرم مطهر رضوی (در تاریخ 24/3/98) گفته بود: «روز چهارشنبه سالروز تخریب قبور ائمه بقیع(ع) بود. در سال ۱۳۴۴ قمری در مدینه قبور ائمه بقیع را تخریب کردند و اکنون سال ۱۴۴۰ قمری است و دقیقاً ۹۷ سال از خرابی و ویرانی بقیع می‌گذرد.... ظاهراً این بود که وهابی‌ها و لشکر ملک عبدالعزیز به‌عنوان جریان وهابیت شهر مدینه را فتح و قبور ائمه بقیع را تخریب کردند اما خراب‌کردن قبور ائمه بقیع در نتیجه تهاجم نظامی دشمن نبود، نتیجه یک مذاکره و معامله بود... این نیست که فکر کنید مذاکره پیروزی بدون خونریزی بوده، این نتیجه مذاکره و معامله است. ۹۷ سال قبرستان بقیع و حرم چهار امام ویرانه و با خاک یکسان است، به خاطر یک مذاکره و معامله. از کجا معلوم این مذاکره‌ها و معامله‌ها که الان ساز می‌کنند، زمانی که به جایی برسد، حرم امام رضا(ع) بقیع نشود و اینجا را ویرانه نکنند. تازه آن روز دشمن از اسلام سیلی نخورده بود، الان که اروپا و آمریکا از اسلام سیلی خورده اگر با مذاکره بر ما مسلط شود، چه خواهد کرد؟ آن روز که سیلی نخورده بود، شیعه را قتل‌عام کردند، امروز که اروپا و آمریکا از اسلام سیلی
خورده است.»
اظهارات صحیح و یادآوری‌های تاریخی آیت‌الله علم‌الهدی درخصوص نتیجه مذاکره با دشمن که به مذاق مدعیان اصلاحات و همراهان آنها خوش نیامده، بهانه‌ای شد تا مدعیان اصلاحات باز دیگر از زبان و رسانه برخی کوتوله‌ها و تدارکاتچی‌های خود مانند روزنامه همدلی و محسن غرویان، بر چهره مقدس نماز جمعه پنجه کشیده و عقده‌گشایی کنند.
بدیهی است، محسن غرویان که از پیروزی روحانی در انتخابات 92 تاکنون، تمام‌قد به دفاع از رئیس‌جمهور و عملکردهای مختلف این دولت پرداخته، از انتقادات امامان جمعه نسبت به عملکرد دولت و اصلاح‌طلبان عصبانی شود و در ادامه حاشیه‌سازی‌های خود این‌بار آیت‌الله علم‌الهدی را مورد هجمه و تخطئه قرار دهد.
غرویان در این مصاحبه گفته است: «[اظهارات آیت‌الله علم‌الهدی]، یکسری تخیل و سلیقه‌های شخصی است که متأسفانه از تریبون نماز جمعه آنهم نماز جمعهِ شهر مهم و مقدسی چون مشهد بیان شده است. واقعاًً نمی‌دانم، چطور به خودشان اجازه می‌دهند، بدون مشورت و نظرخواهی از دیگران چنین حرف‌های هزینه‌سازی را به زبان بیاورند. در حالی که معلوم است پرداختن به چنین بحث‌هایی، آشفتگیِ ذهنی در جامعه ایجاد می‌کند... به نظرم لازم است، سازوکاری ترتیب داده شود تا امامان جمعه زیر نظر قرار بگیرند و این‌طور نباشد که هر چه دلشان می‌خواهد، از پشت تریبون نماز جمعه مطرح کنند... واقعاًً باید از مرکز خطبه‌های جمعه کنترل شوند تا به این راحتی، شاهد وهن دین نباشیم.»