حتی با وجود عقب‌نشینی دولت فرانسه از سیاست‌های ریاضتی و طرح افزایش مالیات بر سوخت، فرانسوی‌ها همچنان به تظاهرات خود ادامه می‌دهند. جلیقه‌زردها اما خواسته‌های خود را افزایش داده و حالا می‌گویند، به کمتر از استعفای ماکرون قانع نخواهند شد.
 در همین رابطه کیهان مصاحبه‌ای را با دو تن از کارشناسان غربی ترتیب داده است. «رودنی شکسپير» مولف چندين رساله معتبر و مطرح در زمينه تئوري اقتصادهاي دوگانه و از منتقدين هر دو نوع نظام کاپيتاليستي و سوسياليستي و «اریک والبرگ» کارشناس و تحلیلگر کانادایی مسائل آمریکا هم دومین کارشناسی است که با کیهان هم صحبت شده تا در این باره به سوالات ما پاسخ دهد. سوال‌ها برای هر دو کارشناس یکی است که پاسخ ها را در ادامه خواهید خواند:
 1) اصلی ترین مشکل و خواسته جلیقه‌زردها که آن‌ها را به خیابان های فرانسه کشانده، چیست؟
رودنی شکسپیر: مشکلات جدی‌ای که «جلیقه زردها» را به خیابان‌های فرانسه کشانده در واقع پشت ماجرای خروج انگلیس از اتحادیه اروپا (برگزیت) و انتخاب ترامپ به عنوان رئیس جمهور در آمریکا پنهان شده است. دو عاملی که باعث پیچیدگی معضلات اقتصادی شده است در فرانسه هم شده است. امنیت شغلی پایین، درآمد کم ، قرارداد‌های کوتاه مدت کاری از جمله عواملی هستند که جلیقه‌زردها را به خیابان‌ها کشانده است. بسیاری از جلیقه‌زردها مسافت بسیار زیادی را برای رسیدن به محل کار خود باید طی کنند که همین موضوع مستلزم طی شدن مسافت زیادی با خودروی شخصی است. قیمت سوخت در فرانسه بسیار بالاست و این یعنی یک استرس مضاعف بر قشر کارگر فرانسه.
اریک والبرگ: باید توجه داشته باشیم که تظاهرات از پاریس آغاز نشده بلکه از صنف کشاورزان و روستاییانی آغاز شده که گرانی سوخت بسیار برای آنها آزار دهنده است. چرا که کشاورزان برای ارسال محصولات‌شان به دیگر نقاط فرانسه با مشکل مواجه می‌شوند. آنها بارها در بیانیه‌های خود اعلام کرده بودند که برای دستیابی به عدالت اجتماعی تلاش می‌کنند. آنها برای دستیابی به حقوق یکسان و رسیدن به دموکراسی مبارزه می کنند.
2) عدالت‌های اجتماعی در فرانسه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟آیا در فرانسه عدالت هست و با همه مردم به طور یکسان رفتار می‌شود؟
رودنی شکسپیر: همزمان با بدتر شدن وضعیت اقتصادی قشر متوسط و کارگری فرانسه، سیاست‌های دولت ماکرون نیز باعث شد سرمایه‌داران در این کشور حتی از گذشته هم پولدارتر شوند و سودهای بیشتری به جیب بزنند. نظام اقتصادی فرانسه کاملا ناامیدکننده و غیرعادلانه است. ورود تکنولوژی در ابعاد مختلف و در هر زمینه‌ای باعث نابودی کارگران این کشور شده و با ادامه آن فاصله بین قشر کارگر و سرمایه‌دار هر روز بیشترهم می شود. در این میان جوانان فرانسوی بیشتر از همه ضرر می کنند و آسیب می‌بینند.
اریک والبرگ: من معتقدم فرانسه از جهات گوناگون برای بسیاری از جوامع یک الگو به حساب می‌آید. فرانسوی‌ها در پنجمین جمهوری خود به سر می‌برند. هرکدام از جمهوری‌های این کشور به شکست انجامیده اما مجددا جمهوری دیگری از دل آنها زاییده شده است. اکنون مدل اداره فرانسه پس از جنگ جهانی دوم تلفیقی از اداره امور به دست ریاست جمهوری و پارلمان است که آموزش و سلامت را با ارائه یک رفاه حداقی به مردم ارائه می دهد. این یک تعریف حداقلی از عدالت اجتماعی است. هرچند غالب جلیقه زردها را سفیدپوستان تشکیل می دهند اما خشم آنها، یک خشم عمومی است.  در این کشور یک اقلیت عربی و آفریقایی از سال 2004 رشد پیدا کرده‌اند، این افراد هم بسیار از نژادپرستی موجود در سطح جامعه فرانسه ناراضی‌اند و مشاهده می‌کنند که سیاست‌های نئو لیبرالی هر روز اوضاع را بدتر می‌کند. فرانسه همواره به سکولاریسمی که در جامعه القا می‌کند، می‌نازد. زنان مسلمان را از استفاده پوشینه منع می‌کند و به دختران مسلمان مدرسه‌ای اجازه روسری سرکردن را نمی‌دهد. هدف قرار دادن مسلمان‌ها تا این حد خود نشان می‌دهد که فصل مشترک غیر مسلمانان در یک «نژادپرستی» نهان علیه مسلمانان است. «نئولیبرالیسم» فقط اوضاع را در غرب بدتر می‌کند.
3) آینده تحولات فرانسه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ آیا این شورش‌ها ادامه خواهند یافت یا سرکوب خواهد شد؟
رودنی شکسپیر: به نظر می‌رسد اعتراضات فرانسه تا ماه می سال دیگر میلادی که همزمان با انتخابات اتحادیه اروپا شروع می‌شود ادامه پیدا خواهد کرد. به نظر می‌رسد تغییرات جدی‌ای در سیاست فرانسه در راه است.
اریک والبرگ: تا به حال ناآرامی های فرانسه 8 کشته در پی داشته و صدها نفر را به بند کشانده است. مردم وضعیت اقتصادی کشورشان را ناامیدکننده می‌بینند. مردم فرانسه رهبری می‌خواهند که اوضاع فعلی را تغییر دهد. متاسفانه مسیری که بتواند به یک راه حل منجر شود اکنون در دسترس نیست. اتفاقات اخیر نشان دهنده شکست احتمالی ماکرون در انتخابات آتی است و آنکه «ماری لوپن» در مبارزه انتخاباتی آینده شانس پیروزی خواهد داشت. هر چند که در آن صورت قوانین سخت‌گیرانه مهاجرتی در دستور کار قرار خواهد گرفت اما از سویی دیگر هم تمهیدات رفاهی را قطع نخواهد کرد.  
4) آیا این ناآرامی ها به سرتا سر اروپا  سرایت خواهد کرد ؟
رودنی شکسپیر: تظاهرات جلیقه‌زردها نمادی از سختی اقتصادی بر شانه های مردم سرتاسر اروپاست که به تدریج در حال گسترش در تمامی این قاره است. آمار واقعی بیکاری در فرانسه برای جوانان و اقلیت ها حدود 25 درصد است.
اریک والبرگ: ناآرامی های فرانسه، اروپا را یاد تظاهرات سال 2010 یونان علیه اتحادیه اروپا می‌اندازد. یونان در آن زمان اما از حمایت هیچ کشور اروپایی بهره مند نبود و وارد یک رکود تمام عیاری شد و برای از بین بردن مشکلات مجبور به فروش اموال عمومی‌اش شد. اما به هرحال، فرانسه این وضعیت را ندارد و حمایت‌ها را از نقاط مختلف اروپا جلب کرده است. در انگلیس و بلژیک هم تحرکات مشابه‌ای دیده شده است. شهروندان معمولی اروپا هر کاری می‌کنند تا توجه حاکمیت را به سوی مشکلات خود جلب کنند.
5) خواسته جلیقه زردها به طور مشخص چیست و آینده ماکرون را چطور ارزیابی می‌کنید؟
رودنی شکسپیر: مشکل بزرگ این است که دکترین اقتصادی کنونی هیچ پاسخی برای اتوماسیون صنعت در کشورهای پیشرفته را ندارد. تظاهرکنندگان تقاضاهای زیادی دارند که از جمله آن؛ مشارکت سیاسی در آینده کشور، عدالت اقتصادی و امنیت  است. ماکرون در حال حاضر به شدت نزد مردم محبوبیت خود را از دست داده است و احتمالا برای دومین بار انتخاب نخواهد شد، اما در هر صورت برای مدتی در قدرت خواهد ماند.
اریک والبرگ : «امانوئل ماکرون» رئیس‌جمهور جنتلمن فرانسه گویا در یک سیاره دیگری زندگی می‌کند و رنج مصیبت مردم فرانسه را متوجه نمی‌شود. او بلافاصله پس از انتخاب شدن، مالیات اضافی ثروتمندان را لغو کرد تا به یک باره به «رئیس‌جمهور ثروتمندان» مشهور شود. وی همواره سعی می‌کند که یک چهره بین المللی از خود نشان دهد و وجه خاصی در دنیا داشته باشد. وقتی که وی در حال نواختن «ویالون» خود است، پاریس در حال نابودی است. خیلی مشکل است که فرض کنیم با منصرف شدن نظر ماکرون در باره افزایش قیمت سوخت، تظاهرات مردم فرانسه پایان یابد. ماکرون راضی به برقراری مجدد «مالیات افزوده» برای ثروتمندان نشد تا ثابت کند منفعت واقعی‌اش در کجا قرار دارد.