«هنگامی که به انسان، زیان (و ناراحتی) رسد، ما را (در هر حال) در حالی که به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، می‌خواند، اما هنگامی که ناراحتی را از او برطرف ساختیم، چنان می‌رود که گویی هرگز ما را برای حل مشکلی که به او رسیده بود، نخوانده است. این گونه برای اسراف کاران، اعمالشان زینت داده شده است (که زشتی این عمل را درک نمی‌کنند).                    یونس-12