حمیدرضا فولادگر اظهار داشت: مسئولان اصفهان از ابتدا با اجرای این طرح موافق نبودند و به این دلیل که اجرای این طرح توجیه فنی، اقتصادی و بهره‌وری ندارد آب از طریق سرشاخه‌های بین حوضه‌ای کارون به زاینده‌رود منتقل می‌شود که با روش انتقال آب دوباره آب منتقل شده به حوضه ابتدایی بازگردانده می‌شود.
وی با بیان اینکه استان چهارمحال و بختیاری منابع آبی بسیاری دارد گفت: چرا باید همه نیازهای آبی آنها از زاینده‌رود تامین شود؟ به نظر من اصل پروژه انتقال آب از بن به بروجن زیر سؤال است.
فولادگر بیان کرد: در سفر استانی رئیس‌جمهور موضوع انتقال آب را مصوب کردند هرچند که ما معتقدیم در تمام دولت‌های قدیم لطمه‌هایی به زاینده‌رود زده شده از جمله آنها می‌توان انتقال آب از زاینده‌رود به یزد و تفکیک آب استان‌ها و اجازه برداشت آب از بالا دست را نام برد، حال با تحقق طرح بن به بروجن و توقف طرح بهشت‌آباد دوباره به زاینده‌رود لطمه وارد کردند. اکنون می‌گوییم با فرض اینکه پروژه انتقال آب دارای مصوبه باشد اما باید به نکاتی که براساس توزیع عادلانه آب و مصوبات شورای‌عالی آب و شورای هماهنگی زاینده‌رود وجود دارد، عمل کرد. وی با بیان اینکه باید کشاورزان هر دو استان از آب سهم داشته باشند، افزود: حتی در سهم 237 میلیون متر مکعب آبی که به استان چهارمحال و بختیاری تخصیص داده شده، 40 میلیون مترمکعب آب انتقالی بن به بروجن ذکر نشده و این مقدار به 237 میلیون مترمکعب آب اضافه شده است.
فولادگر تصریح کرد: ما می‌گوییم اگر مقدار سهم اضافه شده به استان چهارمحال و بختیاری باید از منابع آبی جدید باشد، همچنین آب برداشت شده برای طرح انتقال آب از بن به بروجن باید از محل تونل سوم تامین شود، اگر بخواهند از وضع موجود زاینده‌رود آب برداشت کنند همین مقدار آب کمی که به کشاورزان تعلق دارد با مشکل مواجه می‌شود حتی ممکن است برای آب شرب هم به مشکل بربخوریم.
وی گفت: یکی دیگر از دلایل مخالفت ما با اجرای طرح انتقال آب از بن به بروجن، محل اجرای پروژه است که باید این پروژه در محدوده استان چهارمحال و بختیاری باشد نه استان اصفهان، همچنین باید ملاحظات زیست‌محیطی، تاثیرات ناشی از اجرای این طرح بر زاینده‌رود مورد توجه قرار گیرد که هنوز این مقدمات اجرایی نشده است.