عارف اخیراً در جلسه شورای سیاستگذاری اصلاح‌طلبان گفته بود: پیروزی روحانی مدیون اصلاح‌طلبان است و انتظارمان این است که در انتخاب کابینه با شورای عالی اصلاح‌طلبان مشورت کند... بعضی‌ها پیروز می‌شوند و یادشان می‌رود که چه کسانی برایشان زحمت کشیدند. پیروزی آقای روحانی اتفاقی نبود.
سایت خرداد در واکنش به این سخنان نوشت: عارف شخصیت موجه دانشگاهی و سیاستمداری اخلاق‌مدار و موقر است. اما او هیچ‌گاه در قالب یک لیدر تمام عیار سیاسی که برخوردار از جاذبه کاریزماتیک بوده و بتواند در قامت یک راهبر سیاسی ظاهر شود، نبوده و نیست و با کمال احترام، نخواهد بود.
به زبان ساده او در مقام یک عضو و رئیس شورای عالی جلسات را مدیریت کرده و خروجی مطلوب نیز حاصل شده اما این موفقیت و کامیابی برآمده از توانمندی و رهبری و راهبری منحصر به فرد عارف نبوده او و مجموعه‌اش نقش یک کریدور ارتباطی و انسجام بخش میان سرمایه بزرگان و اعتماد مردمی را ایفا و پیروزی را ممکن و میسر کرده‌اند. اما اشتباه محض آنست که این کامیابی، عارف و دوستان نزدیکش را دچار اشتباه محاسباتی کند و آنان را به پرتگاه خود بزرگ‌پنداری و حرکت در مسیر یک راهبر سیاسی سوق دهد، عارف منتخب اول مردم تهران است و بسیاری از همین منتقدان امروز نیز به او رأی داده‌اند اما نه به پشتوانه کارنامه سیاسی مشعشع و جذابیت شخصی‌اش بلکه بواسطه سرلیستی لیستی که برچسب اصلاح‌طلبی را داشته است.
خرداد نیوز می‌افزاید: چه موافق عارف باشیم و چه مخالف وی این نکته کتمان‌شدنی نیست که نحوه کناره‌گیری او در انتخابات 92 چیزی نبود که مورد انتظار افکار عمومی باشد و خاطره خوشایندی از او ترسیم و بر محبوبیت و مقبولیت او بیافزاید و جایگاه او را در مقام یک سیاستمدار جریان‌ساز و تحول‌آفرین تثبیت کند. بی‌تعارف خود او نیز به خوبی می‌داند که این کناره‌گیری از سر میل و رضای تمام عیار نبود اما انجام شد. یادمان نرود که سبک کناره‌گیری او در اذهان باقی مانده و سپس در جریان ریاست مجلس و تشکیل کمیسیون‌های راهبردی، عارف نتوانست آنگونه که انتظار می‌رفت عمل کرده و خاطره ناخوشایندی دیگر بر مورد قبلی افزوده شد، هر چند او و فراکسیون امید در حمایت از دولت و یا به عنوان مثال در قالب جریان تشکیل هیئت‌های نظارت، خوب عمل کردند اما آنچه که در اذهان می‌ماند چنین اقدامات زیربنایی و اثرگذاری نیست، ریاست کمیسیون‌هایی است که اصلاح‌طلبان در آن ناکام ماندند.
عارف مرد سکوت و عمل بی‌حاشیه است و این چیزی نیست که بتواند محبوبیت و مقبولیت برای عارف را با توجه به آن پیش ذهنیت‌ها که بدان اشاره رفت برای او رقم زده و از نقدهای گزنده مصون‌اش دارد.