عیسی کلانتری در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: قرار نبود قیمت دلار در برنامه اول تثبیت شود. در برنامه توسعه‌ای ایران به ویژه برنامه دوم درنظر گرفته شده بود که نرخ ارز قیمت واقعی خودش را پیدا کند اما ناگهان با محدودیت منابع ارزی کشور قیمت ارز تا حدود 700 تومان بالا رفت و مسائل خاصی هم به وجود آورد. آقای هاشمی اعتقاد داشت که ارز هم یک کالا است و عرضه و تقاضا باید نرخ ارز را تعیین تکلیف کند.
وی می‌افزاید آن زمان سازمان برنامه و بودجه به تعهداتش درباره سیاست‌های یکسان‌سازی نرخ ارز وفا نکرد. احتمال می‌دهم آنها بخش بیشتری از منابع بودجه‌ها را صرف توسعه کشور کردند؛ درحالی که نسبت به مسائل اجتماعی کشور بی‌تفاوت بودند. آنجا نقطه ضعفی در برنامه دوم توسعه دیده می‌شود که منجر به عقب‌نشینی دولت از مواضع خودش می‌شود.
کلانتری گفت: کار به جایی رسید که اختلاف مقام معظم رهبری و آقای هاشمی درباره نرخ ارز بالا گرفت؛ این هم به این دلیل بود که فشار اجتماعی بر مردم زیاد شد؛ قیمت کالاها افزایش چشمگیر داشت؛ نرخ تورم به بالای 45 درصد رسید و...؛ البته بعدتر با تغییراتی که در دولت اعمال شد، این وضع سامان گرفت.
سیاست‌ها، سیاست‌هایی بود که سازمان برنامه در اجرای آن کوتاهی کرد. در واقع من معتقدم سیاست‌ها مشکلی نداشت؛ بلکه مشکل در اجرای آن سیاست‌ها بود. برای اینکه بنا بود به موازات تعدیل نرخ ارز، بسته‌های حمایتی هم اجرائی شود که هرگز این اتفاق رخ نداد. برای نمونه کوپن مرغ حذف شد و قیمت آن به شدت بالا رفت. درحالی که قرار بود در موضوع گوشت و مرغ، اقشار نیازمند تحت فشار قرار نگیرند اما این اتفاق رخ نداد. آن مقطع سازمان برنامه حاضر نبود با سیاست‌های برنامه دوم توسعه همسو شود. در نتیجه دولت ناچار شد از سیاست‌های خودش عقب‌گرد کند، اینها در اجرا با مشکل مواجه شد.
یادآور می‌شود نرخ تورم در سال 74 به رقم 49/4 درصد رسید.