«میشل عون» در 31 اکتبر (10 آبان ماه) به عنوان رئیس‌جمهور لبنان انتخاب شد و سعد حریری در 3 نوامبر (13 آبان ماه) نخست‌وزیر و مأمور تشکیل کابینه شد؛ اما این امر به دلایل مختلف از جمله سنگ‌اندازی‌های آل سعود به تأخیر افتاد تا اینکه بالاخره یکشنبه شب (28 آذرماه) تشکیل کابینه به نخست‌وزیری حریری رسما اعلام شد.
به گزارش فارس، تشکیل کابینه در لبنان به خلأ 29 ماهه ریاست ‌جمهوری به صورت کامل پایان داد و این کشور را از یک بحران عمیق سیاسی نجات داد. خلأ ریاست‌ جمهوری، شاخصی برای درگیری سیاسی میان طرف‌های لبنانی بود و در این میان میشل عون، نامزد مورد حمایت حزب‌الله ریاست‌ جمهوری را در دست گرفت تا برگ برنده‌ای برای نصر‌الله و عقبگردی برای عربستان باشد، عربستانی که تمام تلاش خود را بر روی مقابله با نفوذ ایران در منطقه متمرکز کرده است.
اسامی اعلام شده وزرا نشان می‌دهد که وزارتخانه‌ها به این ترتیب میان احزاب تقسیم شده است، حزب «تغییر و اصلاح» و «ائتلاف ریاست‌ جمهوری»، 9 وزیر، جریان «المستقبل» 7 وزیر، حزب‌الله و امل، 5 وزیر، قوات اللبنانیه (سمیر جعجع) 3 وزیر. به این ترتیب ازجریان 8 مارس مجموعا 12 وزیر و از جریان 14 مارس مجموعا 11 وزیر انتخاب شده است که این مسئله نیز نشان‌دهنده پیروزی و صلابت حزب‌الله است.
واکنش‌ها
روزنامه السفیر در این‌باره نوشت: «آنگونه که به نظر می‌آید جریان 8 مارس به رهبری حزب‌الله به قدرت ضربتی تبدیل شده است. از مهم‌ترین وزرای کابینه «سلیم جریصاتی»، وزیر دادگستری است که مخالفت شدیدش با دادگاه بین‌المللی پرونده ترور رفیق حریری معروف است. «یعقوب الصراف» نیز که به دلیل همبستگی با جریان شیعه در دوره «فواد سنیوره» استعفا داد وزارت دفاع را به عهده گرفت.
«یوسف فنیانوس» که هماهنگ‌کننده امور میان امل و حزب‌الله با سوریه است به عنوان  وزیر زیرساخت انتخاب شده، «جبران باسیل» وزیر خارجه، «علی حسن خلیل» وزیر دارایی و «علی قانصو»، رئیس حزب ملی اجتماعی  که از هواداران حزب‌الله به حساب می‌آیند از دیگر وزرای انتخابی در کابینه جدید هستند. انتخاب متحدان حزب‌الله و جریان 8 مارس در وزارتخانه‌های کلیدی دلیل دیگری برای قدرتمندی حزب‌الله به حساب می‌آید.  سعد حریری اما در ابتدای تشکیل کابینه، دولت جدید را «دولت وفاق ملی» خواند و افزود این دولت تلاش می‌کند مشکلات اجتماعی و در رأس آن، مشکل «انباشت زباله» و «برق» را حل کند. در امور سیاسی نیز اولین وظیفه دولت جدید، تلاش برای حصول یک قانون انتخابات بر اساس «نسبیت» خواهد بود.
روزنامه الاخبار نیز با اشاره به ترکیب کابینه، از آن به عنوان «سلسله شکست‌های سیاسی سعد حریری» و حامیان منطقه‌ای او نام برد و نوشت: «حریری نخست‌وزیر دولتی است که در دوره میشل عون منتخب حزب‌الله، حکومت می‌کند و دولتی تشکیل داده  که وزارتخانه‌های کلیدی را در اختیار ندارد و بیشتر وزرا از رقبا و مخالفان وی هستند یا بسیاری از آنان زمانی منبع تحریک برای او بوده‌اند.» الاخبار افزود: «تظاهر سعد حریری به گریه برای حلب پس از اعلام ترکیب کابینه‌اش، چیزی نبود جز وجه دیگری از شکست او و جریان 14مارس.»
تحلیلگران معتقدند که حریری در سال‌های گذشته به شکست‌ها عادت کرده است و در عین حال اصرار زیادی به بازگشت به قدرت با هر هزینه‌ای داشته است. وی در اتهام‌زنی به دمشق نیز شکست خورد و کاری از پیش نبرد و مشروعیت خود را که از سال‌ها اقدامات تحریک‌آمیز میان شیعیان و اهل تسنن به دست آورده بود، در نهایت در گفت‌وگو و مشارکت با  حزب‌الله لبنان به دست آورده و نهایتا مجبور شد به اکثریت 8 مارس در این دولت تن بدهد. مجله‌ انگلیسی اکونومیست اخیرا در یادداشتی نوشته بود: «عربستان سعودی با وجود «سیاست جسورانه‌ای» که طی یک سال اخیر در منطقه اتخاذ کرده، شکست سختی از ایران متحمل شده است و در همه جبهه‌ها در حال عقب‌نشینی است.»