شهید «محمدهادی ذوالفقاری» در 13 بهمن سال 1367 متقارن با شهادت امام هادی علیه‌السلام به دنیا آمد. مادر شهید می‌‌گوید: از همان کودکی برای فرزندانم قرآن می‌‌خواندم و بعضی شب‌ها برای نماز شب بیدارشان می‌کردم، پنج فرزندم را ردیف می‌کردم و می‌گفتم در نماز شب چهل مؤمن را دعا کنید و اگر فراموش کردید شهدا را دعا کنید. بچه‌ها از اینکه با من نماز می‌‌خواندند خیلی لذت می‌بردند. هادی بعد از پایان خدمت، چندین کار مختلف را تجربه کرد، می‌خواست به محضر امیرالمومنین علیه‌السلام برود. خانواده اصرار کردند که نرود، ولی وقتی دیدند خیلی مصمم است، اجازه دادند. از طرفی برای خانواده افتخار بود که فرزندشان خدمت امیرالمومنین علیه السلام باشد و سپس برای کسب علوم دینی و ورود به حوزه علمیه، عازم نجف اشرف شد. مادر شهید در ادامه تصریح می‌‌کند که: در نجف تحمل غربت و مسایل مادی اذیتش می‌کرد اما وقتی تماس می‌گرفت جوری حرف می‌زد انگار در آسایش کامل است که ما نگران نشویم. به ما می‌گفت: «همه خانواده بیاید نجف اینجا خیلی خوب است» هر وقت به او زنگ می‌زدیم می‌گفت: «بین‌الحرمینم». ازش پرسیدم: «مگه تو نرفتی نجف، بین‌الحرمین چکار می‌کنی؟» در جواب فقط می‌خندید. سرانجام او که عاشق و دلداده امام هادی علیه‌السلام بود، در این راه و در شهر امام هادی علیه‌السلام یعنی سامراء و در دفاع از حرم امامین عسکریین علیهماالسلام، در پی یک حمله انتحاری توسط یک خودرو بمب‌گذاری شده، به شهادت رسید.
قسمتی از وصیت‌نامه شهید ذوالفقاری:
وصیتم به مردم ایران و در بعضی از قسمتها برای مردم عراق این است که من الان حدود سه سال است که خارج از کشور زندگی می‌کنم، مشکلات خارج کشور بیشتر از داخل کشور است. قدر کشورمان را بدانند و با بصیرت پشت سر ولی‌فقیه باشند. چون همین ولی فقیه است که باعث شده ایران از مشکلات بیرون بیاید. از خواهران می‌خواهم که حجابشان را مثل حجاب حضرت زهرا علیها‌السلام رعایت بکنند، نه مثل حجاب‌های روز چون این حجاب‌ها بوی حضرت زهرا علیها‌السلام را نمی‌دهد.